Wstęp

16 października 2022 r. w wielkiej Hali Ludowej w Pekinie rozpoczął obrady 20. Ogólnochiński Kongres Komunistycznej Partii Chin. Jak wiadomo kongresy te odbywają się co 5 lat i są one najważniejszym wydarzeniem politycznym nie tylko KPCh i Chińskiej Republiki Ludowej, mają także znaczący wpływ na politykę krajów Azji a także całego świata. Chińska Republika Ludowa należy do grona czołowych państw świata i wywiera znaczący wpływ na główne kierunki światowej polityki, a nawet w ostatnich dziesiątkach lat osiągnęła tak znaczący poziom rozwoju gospodarki, że znalazła się w gronie trzech największych potęg gospodarczych świata i sytuuje się jako druga w rankingu po Stanach Zjednoczonych i przed Unią Europejską.¹

Chińska Republika Ludowa jako stały członek Rady Bezpieczeństwa ONZ cieszy się wielkim i niekwestionowanym autorytetem jako jedno z wielkich mocarstw świata, ponoszących wielką odpowiedzialność za bezpieczeństwo i pokój na świecie, a jednocześnie jako państwo socjalistyczne nieustannie podnoszące poziom życia ludzi pracy w ChRL jest przykładem i wielką nadzieją dla licznych narodów uciśnionych i wyzyskiwanych przez kapitalizm, głównie tzw. państw rozwijających się, obejmujących większość ludności kuli ziemskiej. Zrozumiałe jest, że chiński model rozwoju gospodarczo-społecznego rozwijany w ostatnich ponad 45-ciu latach jest pilnie studiowany, a w niektórych krajach naśladowany przez postępowe siły społeczne w Azji, Afryce i Ameryce Łacińskiej.

20. Kongres KPCh był ukoronowaniem ponad rocznej kampanii sprawozdawczo-wyborczej Komunistycznej Partii Chin, która zapoczątkowana została w podstawowych organizacjach partyjnych, gminnych i rejonowych instancjach partyjnych, prefekturalnych i prowincjonalnych. Zebrania i dyskusje były okazją do podsumowania dotychczasowego 5-letniego okresu funkcjonowania Partii i Kraju, realizacji wielkich zamierzeń gospodarczo-społecznych i politycznych, składających się na olbrzymi wysiłek społeczno-gospodarczy środowisk lokalnych, regionów i całego kraju. Oceniano zakładane i realizowane plany rozwoju wsi, miast, zakładów pracy w skali lokalnej i w odniesieniu do polityki całego państwa. Odnoszono się także do efektów polityki międzynarodowej Chin.

Opinia partyjna i społeczna w ChRL z uznaniem odniosła się do realizacji wielkiego planu likwidacji ekstremalnej nędzy ponad 800 mln ludzi, a ponad 400 mln pracujących osiągnęło poziom średnich zarobków. W konsekwencji przeszły do historii kiedyś masowe zjawiska ekstremalnej nędzy i biedy, w skali światowej Chiny osiągnęły poziom powyżej średniej standardu życiowego, co dokumentuje ogromny wysiłek i wielkość przemian gospodarczo-społecznych w Chinach szczególnie w ostatnich latach, a jednocześnie przedstawia ogrom zadań w dalszym światowym wyścigu ku nowoczesności i dobrobytu, które to cele zakreślone zostały przez KPCh w planach dalszego rozwoju Chin do 2035 i 2049 r. (na drugie stulecie) – powstanie Chińskiej Republiki Ludowej.

Realizacja tych celów społeczno-gospodarczych ChRL była i jest możliwa dzięki wprowadzonej pod koniec lat 70-tych u. w. nowej polityki gospodarczej, której głównymi elementami były 2 otwarcia, na rynek i na kooperację z kapitałem zagranicznym, która w kilku następnych latach przyniosła korzystne rezultaty, określana później jako „socjalistyczna gospodarka rynkowa”, a nawet zasada ta wpisana została jako poprawka (2) z 1993 r. do Konstytucji Chińskiej Republiki Ludowej. Twórcą tej koncepcji była nowa generacja kierownictwa KPCh na czele z Deng Xiaopingiem, która za punkt wyjścia uznała dotychczasową przewagę gospodarczo-technologiczną świata kapitalistycznego i konieczność wdrożenia przez ChRL takiego układu stosunków gospodarczo-politycznych, by maksymalnie rozwinąć współpracę gospodarczo-technologiczną z korporacjami kapitalistycznymi, otworzyć się na masowy import kapitałów dla unowocześnienia gospodarki i produkcji najnowocześniejszych towarów i usług w oparciu o tanią siłę roboczą Chin.

Warunkiem politycznym tej wzajemnie korzystnej współpracy było utrzymanie suwerenności i niezależności prawno-politycznej ChRL i respektowanie przez kapitał zagraniczny Konstytucji i prawa ChRL, jej postępowego kodeksu pracy, a także waluty chińskiej. Jednocześnie ChRL uruchomiła własny, prywatny kapitał wewnętrzny, który okazał się konkurencyjny w stosunku do kapitału zagranicznego. KPCh nie zrezygnowała z zasady kierowniczej roli politycznej jako główna siła społeczno-klasowa państwa i możliwości zakładania organizacji partyjnych nie tylko w prywatnych korporacjach chińskich, ale także w zagranicznych. W konsekwencji ChRL nie przekształciła się w Tajwan, Singapur, Hongkong czy Japonia w nowego „azjatyckiego tygrysa” jako dodatek gospodarczo-polityczny do ekonomiki kapitalistycznej, co w całej okazałości dokumentuje odmienność chińskich stosunków gospodarczych, politycznych i międzynarodowych we współczesnej epoce. ChRL stała się nie tylko jednym z czołowych mocarstw gospodarczych współczesnego świata, jest także państwem socjalistycznym, które realizuje wartości i zasady ideologii socjalistycznej odpowiednio do epoki współczesnej, określanej przez KPCh jako „początkowe stadium socjalizmu”, czyli okresu przejściowego od kapitalizmu do socjalizmu.

20. Kongres KPCh był także potwierdzeniem wielkiej roli organizatorsko-politycznej Komunistycznej Partii Chin jako kierowniczej siły ludzi narodu chińskiego. W 2021 r. partia ta obchodziła uroczyście 100-lecie działalności, którą obrazowały trzy wielkie okresy: 1. Lata 1921-1948 – okres kształtowania się organizacyjno-politycznego i ideologicznego Partii, walki z kapitalizmem i pozostałościami feudalizmu, o demokrację a także o wyzwolenie narodowe spod okupacji japońskiej a po 2 wojnie światowej walka z burżuazyjno-kapitalistycznym Kuomintangiem na czele z gen. Czang Kajszekiem popieranym przez USA. Walka ta zakończyła się ostatecznym zwycięstwem KPCh w 1949 roku. 2. Lata 1949-1976 – 1.X.1949 r. Przewodniczący Mao Zedong ogłosił na Pl. Tiananmen w Pekinie powstanie Chińskiej Republiki Ludowej, która stała się epokowym osiągnięciem ludu chińskiego, powstało pierwsze w historii Chin państwo demokracji ludowej, w którym suwerenem stał się lud pracujący miast i wsi. Siłą przewodnią tego państwa stała się Komunistyczna Partia Chin, która realizowała politykę radykalnych przemian klasowo-społecznych w oparciu o ideologię marksistowsko-leninowską, naukowego socjalizmu, czerpiąc początkowo przykład i pomoc materialną głównie ze Związku Radzieckiego i krajów demokracji ludowej. Na przełomie lat 50/60-tych XX w. współpraca między ChRL i Związkiem Radzieckim, a głównie kierowniczymi partiami uległa pogorszeniu ze względu na różnice ideologiczne i polityczne, które przyczyniły się do osłabienia socjalizmu jako kwestii międzynarodowej, a później upadku socjalizmu w ZSRR i KDL-ach. Okres rządów Mao Zedonga był czasem wielkich przemian ustrojowych, społecznych i gospodarczych, wielkiego historycznego postępu w dziejach Chin, ale jak się później okazało, niewystarczającego do likwidacji wielkiego historycznego zacofania odziedziczonego po poprzednich epokach. Niezbędne były nowe zmiany gospodarcze i międzynarodowe, które nastąpiły w kolejnym okresie. 3. Lata 1977/78 do czasów współczesnych to czas wielkich przemian, zapoczątkowanych przez nowe pokolenie przywódców na czele z Deng Xiaopingiem i realizowanych przez kolejnych kierowników nawy państwowej i KPCh: Jiang Zemina, Hu Jintao i obecnie od 2012 r. Xi Jinpinga, których podstawowe zasady i cechy przedstawione zostały wyżej. Każdy z tych podokresów, znamionowanych ogromem realizowanych epokowych zadań, przemian, meandrami polityki międzynarodowej i cechami osobowymi liderów były podporządkowane głównym celom polityki KPCh: osiągania szybkiego wzrostu gospodarczego, modernizacji Chin i trzymania się „linii mas”, a więc systematycznego podnoszenia standardu życia obywateli ChRL i konsekwentnej realizacji nie tylko bieżących, a także nakreślonych perspektywicznych planów rozwojowych do 2035 i do 2049/50 r.²

Obecna faza rozwoju ChRL pozostaje po silnym wpływem kierownictwa Sekretarza Generalnego KC KPCh i Przewodniczącego ChRL Xi Jinpinga, który od 2012 r. sprawuje najwyższe funkcje partyjne i państwowe ChRL. Jest to charyzmatyczny przywódca nowego typu cieszący się zaufaniem zdecydowanej większości aparatu partyjnego i państwowego, a także obdarzony wielkimi zdolnościami osobistymi, wysokim wykształceniem politologicznym, gruntowną znajomością marksizmu-leninizmu, naukowego socjalizmu, także wielkiej historii Chin i filozofii konfucjańskiej. Jest to jednocześnie człowiek bardzo skromny, nie stroniący od spotkań i dyskusji ze zwykłymi Chińczykami, co szczególnie wyrażało się we wstępnych stadiach działalności społeczno-politycznej jako aktywisty Związku Młodzieży Komunistycznej, później młody działacz partyjny na szczeblach gminy, powiatu i prowincji. Jeżeli do tego dodamy wykształcenie wyższe zdobyte na jednym z prestiżowych uniwersytetów pekińskich oraz znajomość języków obcych oraz dobrze ułożone życie rodzinne, to zrozumiała jest sympatia, jaką budzi wśród milionów Chińczyków, a także szacunek na arenie międzynarodowej.

W licznych pracach i komentarzach zagranicznych rozpowszechnione są opinie, że Xi Jinping skupia w swych rękach olbrzymią władzę, że jest niczym nowy cesarz, a więc feudalny władca Chin, mający nieograniczoną wręcz dyktatorską władzę. W ostatnim okresie wskazuje się, że jego i tak wielka władza została dodatkowo wzmocniona w konsekwencji nie tylko faktycznego także prawno-konstytucyjnego zniesienia wobec niego ograniczenia zasady pełnienia funkcji więcej niż przez dwie 5-letnie kadencje, a nawet niektórzy komentatorzy uważają, że oznacza to możliwość sprawowania władzy do końca życia (niczym w dawnym cesarstwie). Odnosząc się krytycznie do tych opinii, należy zwrócić uwagę, że zasady dwukadencyjności nie zniesiono w ogóle w systemie demokracji ludowej. W ChRL obowiązuje ona nadal w stosunku do wszystkich innych funkcji wybieralnych w KPCh i innych partiach i organizacjach społecznych, a także w demokratycznych organach władzy państwowej na szczeblach lokalnych, powiatowych, prefekturalnych, prowincjonalnych i w organach centralnych państwa. Wyjątek od tej zasady uczynił XIX Zjazd KPCh, co znalazło później odpowiedni wyraz w zmianach prawno-konstytucyjnych tylko w stosunku do najwyższego przywódcy ze względu na zaostrzającą się sytuację międzynarodowo -polityczną na świecie, nowe wojny wszczynane przez imperializm, a w szczególności zmianę doktryny wojennej USA, traktującej Chińską Republikę Ludową jako „głównego przeciwnika” a nawet „wroga”, z którym USA jest od lat w konfrontacji ideowo-politycznej i gospodarczo-handlowej i o której gen. Ben Hodges – głównodowodzący wojsk USA w Europie – stwierdził w 2018 r., że „za 15 lat będziemy mieli wojnę z Chinami”. Chiny wojny nie chcą, ale muszą być na nią przygotowane. I tak należy rozumieć przyczynę umocnienia pozycji politycznej Xi Jinpinga.³

Otwarcie Zjazdu i jego pierwsze przesłanie

Główne przesłanie 20. Kongresu KPCh nakreślone przez Sekretarza Generalnego KC KPCh Xi Jinpinga jako cele, zadania i program KPCh na kolejne 5 lat i dalszą perspektywę to: „zbudowanie nowoczesnego państwa socjalistycznego i dalszy marsz wszystkich grup etnicznych Chin ku celom drugiego 100-lecia”, co oznacza „trzymać wysoko wielki sztandar socjalizmu z chińskimi cechami, w pełni urzeczywistniać myśl socjalizmu z chińską charakterystyką w nowej epoce, nieść dalej wielkiego ducha założycielskiego Partii, być pewnym słuszności swoich przekonań i zachowując prawość i innowacyjność, z entuzjazmem i odwagą wytrwale dążyć do wszechstronnej budowy nowoczesnego państwa socjalistycznego i zjednoczyć się w walce o osiągnięcie wielkiego odrodzenia narodu chińskiego” (s. 1 Dokumentu).

Mówca przypomniał, że tak ambitnie zakreślone cele wynikają z wielkiej a nawet bohaterskiej historii Komunistycznej Partii Chin, Chińskiej Republiki Ludowej a także pokojowej polityki sił postępowych na świecie i całej ludzkości. Są to cele i przesłanki przyświecające całej Partii od jej założenia, obecnie są one kontynuowane i rozwijane w nowej epoce i wyrażają się w dążeniach do osiągnięcia szczęścia każdego człowieka. Jest to zadanie trudne do realizacji wobec ogromu licznych wrogich sił na świecie, ale KPCh, dysponująca wielkim doświadczeniem rewolucyjnej walki i ponad 70 lat budowania podstaw socjalizmu w Chinach, ma niezbędne warunki organizacyjne, program ideowo-polityczny i naukową perspektywę rozwoju, by skutecznie cele te osiągać w nowej erze. (s. 2 Dokumentu).⁴

1. Ocena ostatnich lat

1. Ocena lat 2017-2022

W ocenie Xi Jinpinga okres 2017-2022 charakteryzował się „ciężką i złożoną sytuacją międzynarodową oraz ogromnymi zagrożeniami i wyzwaniami, które z niej wynikały” a w kraju „w duchu pracowitości i zaangażowania nieprzerwanie stymulował dalszy postęp socjalizmu z chińską charakterystyką”. (s. 2 Dokumentu). W tym czasie główna uwaga Komitetu Centralnego KPCh ześrodkowana była na:

1. Opracowaniu nowych wytycznych dalszego rozwoju Partii i Chińskiej Republiki Ludowej;

2. Umocnieniu zwartości Partii, armii i ludności wszystkich grup etnicznych Chin, by „skutecznie poradzić sobie z ciężką i złożoną sytuacją międzynarodową oraz z ogromnymi zagrożeniami i wyzwaniami”.

3. Umocnienie jedności narodu w obliczu realizacji wielkich zadań wewnętrznych.

4. Dalsza budowa socjalizmu z chińską specyfiką.

5. Konsekwentna realizacja i przyspieszenie budowy społeczeństwa umiarkowanego dobrobytu.

6. Wypracowano nowe formy promowania i osiągania wyższej jakości rozwoju.

7. Konsekwentnie utrzymywano wysoką jakość tego rozwoju.

8. Wprowadzano w życie nowe rodzaje rozwoju wynikające z wdrażania dalszej modernizacji i reform.

9. Następował dalszy rozwój ludowej demokracji, szczególnie jej form lokalnych.

10. Konsekwentnie wdrażano i realizowano zasadę zarządzania opartego na prawie.

11. Wszechstronnie rozwijano kulturę socjalistyczną i jej nowe formy.

12. Nastąpiła wyraźna poprawa warunków bytowych narodu.

13. Wyeliminowano występujące jeszcze lokalnie zjawiska ubóstwa.

14. Więcej uwagi poświęcono wdrażaniu i realizacji cywilizacji ekologicznej.

15. Umacniano i promowano modernizację obrony narodowej i wojska.

16. Na arenie międzynarodowej stosowano i modernizowano chińską dyplomację jako sposobu budowania solidnej pozycji ChRLw polityce międzynarodowej.

17. Umacniano i rozwijano budownictwo partyjne i propagowano wielkie osiągnięcia KPCh z okazji jej 100-lecia i 70-lecia Chińskiej Republiki Ludowej.

18. Promowano plany rozwojowe nie tylko na najbliższą 5-latkę, także do 2035 i 2049/50 r.

19. W sytuacji wybuchu epidemii corona-virusa zorganizowano niezbędną i skuteczną ochronę społeczeństwa przed jej skutkami, co przyniosło osiągnięcia na skalę światową.

20. Chińska Republika Ludowa podjęła skuteczne środki w 2020 r. w Hongkongu w sytuacji prób zakłócenia i prób podważenia porządku konstytucyjnego przez wrogie siły.

21. ChRL skutecznie przeciwstawiła się próbom sił secesjonistycznych i popierających ich sił zagranicznych do destabilizacji Tajwanu i dążących do „niepodległości Tajwanu”.ChRL stoi konsekwentnie na stanowisku, „Tajwan jest nieodłączną częścią Chin” i ChRL jest zdecydowana na jego pokojowe przyłączenie do Macierzy.

22. Przywódca Chin podsumowując cały ten okres 5 lat stwierdził, że „w ciągu ostatnich 5-ciu lat dokonało się zjednoczenie narodu pod egidą Partii. Partia przezwyciężyła wiele wyzwań i zrealizowała wiele istotnych dla Partii i narodu długofalowych zadań, przykuwając uwagę całego świata”. (s. 5 Dokumentu).

2. Ocena lat 2012-2022

Jednocześnie Zjazd był okazją do oceny całej 10ciolatki. Lata 2012-2022 były okresem wielkiego rozwoju społeczno-gospodarczego. Cały ten okres pozostawał pod silnym wpływem trzech wydarzeń:

1. Setnej rocznicy założenia Komunistycznej Partii Chin.

2. Wkroczenia socjalizmu z chińską charakterystyką w nową erę.

3. Zakończenie historycznej walki o likwidację ubóstwa i budowy społeczeństwa umiarkowanego dobrobytu we wszystkich aspektach.

Wszystkie te wydarzenia wywarły duży wpływ na umocnienie zwartości i jedności partii w duchu naukowego socjalizmu, najpierw walki z kapitalizmem i burżuazją oraz z pozostałościami feudalizmu, walki o demokrację ludową i socjalistyczną rewolucję. Od 1949 r. Chiny wkroczyły na drogę budowy podstaw socjalizmu i osiągnęły wielkie sukcesy w przezwyciężaniu skutków historycznego niedorozwoju i ubóstwa. Nowym jakościowym skokiem były zapoczątkowane reformy rynkowe i otwarcie się na zewnątrz, modernizacja socjalistyczna. Po ponad 45 latach przyniosły one wielkie pozytywne zmiany, które położyły solidne fundamenty pod budowę socjalizmu z chińską specyfiką. Ostatnie 10 lat były kamieniem milowym w realizacji tego szczytnego planu rozwojowego i postępu społecznego. Ale to nie oznacza, że w ChRL nie ma słabości i licznych jeszcze nierozwiązanych problemów, a nawet sprzeczności. Dzięki reformom oraz programowi aktywizacji mas społecznych do nowej ciężkiej pracy udało się w ciągu ostatnich 10-ciu lat osiągnąć zamierzone cele.

Komunistycznej Partii Chin w realizacji tego historycznego dzieła towarzyszyły następujące podstawowe zasady: 1. Trzymanie się doktryny marksizmu-leninizmu, 2. Myśli Mao Zedonga, 3. Myśli Deng Xiaopinga, 4. Teorii Trzech Reprezentacji, 5. Koncepcji Naukowego Rozwoju oraz w ostatnich latach 6. Myśli (teorii) Xi Jinpinga. W praktyce oznaczało to konsekwentną budowę, realizację i rozwój socjalizmu z chińską charakterystyką w nowej erze. Nie oznacza to, że nie było w tym historycznym marszu trudności, jednak Partia nie uległa im, pomyślnie je rozwiązywała w sferze politycznej, gospodarczej, ideologicznej i w zakresie ochrony środowiska naturalnego. Podstawowym celem, do którego dąży ChRL to „zbudowanie we wszechstronny sposób nowoczesnego kraju socjalistycznego”. W konsekwencji KPCh stworzyła doktrynę socjalizmu z chińską charakterystyką w nowej erze.

Ta zmodernizowana wersja marksizmu (ściślej ujmując naukowego socjalizmu) w Chinach jest odpowiedzią na liczne wyzwania ekonomiczne, społeczne, polityczne i ekologiczne obecne nie tylko w Chinach, ale także we współczesnym świecie. Podstawowymi elementami tej doktryny są: 1. Umocnienie i dalsze sprecyzowanie przywództwa partyjnego, 2. Bardziej precyzyjne określenie przywództwa Komitetu Centralnego, Biura Politycznego i jego Prezydium a także Sekretarza Generalnego jako jądra Partii, 3. Nastąpiło umocnienie instancji partyjnych prowincji i władz lokalnych, co wzmocniło więź z wielomilionową rzeszą członków Partii, 4. KPCh stale umacnia się w kategoriach ilościowych i jakościowych, należy do niej ponad 96 mln członków coraz większy jest udział kobiet tak pod względem ilości jak i aktywności, wysoki jest udział młodzieży, 5. W ciągu ostatnich lat Chiny zakończyły wielkie historyczne marzenie, mianowicie likwidację chronicznego ubóstwa, 6. KPCh konsekwentnie przestrzega zasady, że „główną osią problemów w naszym społeczeństwie jest sprzeczność między stale wzrastającą potrzebą polepszenia warunków życiowych a niezrównoważonym i niepełnym rozwojem”, co stanowi nie tylko oryginalny wkład do skarbnicy marksizmu w nowej erze, ale także „do nieprzerwanego rozwoju i wzbogacenia nowych form cywilizacji ludzkiej” (s. 8 Dokumentu).

Dzięki tej nowej koncepcji budowy socjalizmu w Chinach – kraju kiedyś historycznie zacofanym, Chińska Republika Ludowa stała się w stosunkowo krótkim okresie krajem, który dokonał historycznego kroku naprzód i w światowym rankingu znajduje się w pierwszej połowie krajów świata. W latach 2012-2022 PKB wzrósł z 54 bln juanów do 114 bln juanów, a całkowita gospodarka ChRL stanowiła, 18,5% gospodarki światowej, co oznaczało średni roczny wzrost o 7,2 punktu procentowego i umacnia drugą pozycję Chin w tym rankingu. PKB per capita wzrósł od 2012 r. z 39.800 juanów (6.123 dol.) do 81.000 juanów (12.262 dol.) w 2022 r. Chiny od lat zajmują pierwsze miejsce w produkcji zbóż (w 2022 r. prawie 700 mln t), także w wolumenie przemysłu wytwórczego i rezerwach walutowych. Odnotować należy przełom w kluczowych technologiach, rozwinięto nowe strategiczne gałęzie przemysłu, znaczące osiągnięcia wystąpiły w załogowych lotach kosmicznych, eksploracji Księżyca i Marsa, badaniach głębinowych i geologicznych Ziemi, superkomputerach, nawigacji satelitarnej, informacji kwantowej, energii jądrowej, produkcji dużych samolotów, biomedycynie itp. Reasumując można stwierdzić, że system socjalizmu z chińską charakterystyką stał się bardziej dojrzały i dookreślony, a poziom modernizacji krajowego systemu zarządzania uległ znacznej poprawie.

W ostatnich latach ChRL zastosowała bardziej pro aktywną strategię otwarcia, czego wyrazem stała się wdrożona przed ponad 10 laty Inicjatywa Pasa i Szlaku (IPS) jako szeroka platforma współpracy międzynarodowej, która obejmuje już ponad 140 krajów i regionów i zajęła 1. miejsce w świecie pod względem udziału w całkowitym handlu towarami. Chiny plasują się w światowej czołówce krajów przyciągających inwestycje zagraniczne, a także plasują się w czołówce światowej w zakresie eksportu inwestycji za granicę.

Chińska Republika Ludowa konsekwentnie trzyma się drogi dalszego socjalistycznego rozwoju politycznego z chińską charakterystyką. Jego istotą w sferze polityki jest demokracja ludowa, gospodarzem i suwerenem w Chińskiej Republice Ludowej jest lud, który sprawuje władzę w formach i instytucjach demokratyczno-ludowych, których podstawą są zgromadzenia ludowe od podstawowego i gminnego poprzez powiatowe, prowincjonalne do najwyższego Ogólnochińskiego Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych. Są one głównym źródłem władzy ludu, które powołują wszystkie inne organy wykonawczo-administracyjne, sądy i prokuratury a także inne bardziej wyspecjalizowane organy. W ChRL stosowana jest w pełni zasada „władzy ludu, dla ludu i przez lud”.

W płaszczyźnie ideowo-politycznej system państwowy ChRL opiera się na wiodącej zasadzie demokratycznej dyktatury ludu, której głównym instrumentem jest ludowe państwo, kierowane przez Komunistyczną Partię Chin w oparciu o teorię marksistowską i weryfikowaną przez praktykę, podstawowe wartości socjalistyczne oraz wielkie bogactwo tradycyjnej chińskiej kultury głównie konfucjanizmu, które zostały twórczo przekształcone, rozwinięte i dostosowane do współczesnych warunków rozwojowych. W praktyce oznacza to, że system polityczny i społeczno-gospodarczy ChRL zorientowany jest na ludzi pracy i zapewnia opiekę dla osób starszych, mieszkania dla osób bez dachu nad głową i wsparcie dla słabszych. ChRL może się poszczycić, że rozwija największy na świecie system edukacji, ubezpieczeń społecznych oraz opieki medycznej. Wszystkie te czynniki powodują, że w Chinach jest wysoki współczynnik zadowolenia społecznego, poczucie bezpieczeństwa, sukcesu, dobrobytu a nawet szczęścia.⁵

Wielki krok naprzód osiągnęła w Chinach polityka ochrony środowiska naturalnego. W społeczeństwie dominuje pogląd, że „czysta woda i góry są na wagę złota”. Ochrona środowiska stała się zadaniem ogólno-państwowym, dotyczy to jej wszystkich aspektów i wyraża się w rozwoju cywilizacji ekologicznej. Chodzi o to, by, jak z emfazą głosi Dokument, „niebo naszej Ojczyzny było bardziej niebieskie, góry bardziej zielone, a woda bardziej przejrzysta”. (s. 11 Dokumentu).

Na odrębną uwagę zasługuje kwestia bezpieczeństwa narodowego, ochrony suwerenności, wartości i interesów wielkiego narodu, a także bezpieczeństwa wewnętrznego kraju, głownie zwalczania zorganizowanej przestępczości oraz walkę z poważnymi klęskami żywiołowymi, których niestety nie można uniknąć, np. trzęsień ziemi, ale skutkom innych można zapobiegać, np. wielkim powodziom, poprzez zalesianie i nawadnianie terenów stepowych i półpustynnych. Także i w tym zakresie „budowa bezpiecznych Chin wchodzi na nowy poziom” (s. 11 Dokumentu).

Przedmiotem szczególnej uwagi KPCh i państwa chińskiego jest Armia Ludowo-Wyzwoleńcza, mająca prawie 100-letnią tradycję. Armia wyrosła jako zbrojne ramię Partii i zdobywała doświadczenia militarne w walkach partyzanckich (jeszcze w okresie przedwojennym), a później w bohaterskich walkach z najeźdźcą japońskim i w walkach z armią Czang Kajszeka do 1949 r. Od 1950 r. prawie milionowa armia chińska brała aktywny udział w wojnie koreańskiej (jako tzw. Ochotnicy chińscy), udzielając bratniej pomocy armii ludowej KRLD. Aktualnie oddziały ALW biorą aktywny udział jako pokojowe wojska ONZ w konfliktach wojennych w zapalnych punktach świata, wysłane przez Radę Bezpieczeństwa ONZ. Chińska Armia Ludowo-Wyzwoleńcza należy do największych liczbowo armii świata, liczy ok. 2,5 mln żołnierzy i składa się ze wszystkich niezbędnych rodzajów wojsk, w tym wojska lądowe, marynarka wojenna, lotnictwo, wojska rakietowe wyposażone są także w broń atomową, traktowaną jako broń defensywna, ChRL dysponuje tylko 300 bombami atomowymi i nie zamierza powiększać tego arsenału bojowego. Aktualnie Chiny rozbudowują broń i łączność niezbędną do prowadzenia wojny w kosmosie (w celach defensywnych). Wielką niewiadomą siły i możliwości chińskiej armii jest brak jej doświadczenia w uczestnictwie w konflikcie wojennym na współczesnym polu walki, co jest przedmiotem licznych spekulacji zagranicznych ekspertów i czynników wojskowo-wojennych.

KPCh poświęca armii, jej wzmocnieniu i modernizacji wiele uwagi. Generalnie doktryna wojenna ChRL ma charakter defensywny czyli obronny, taktyka ta pozwala Chinom na wydawanie znacznie mniej środków niż np. Stanom Zjednoczonym, Eksperci uważają, że wydatki te w USA osiągnęły obecnie (2023 r.) 858 mlrd dol. Są ponad 3-krotnie większe niż w ChRL, ok. 260 mlrd dol. Armia jest głównym obrońcą chińskiego ludu, jego państwa i gwarancją władzy ludowej, sprawowanej w oparciu o hegemoniczną pozycję KPCh. Priorytetem jest absolutne przywództwo partii nad armią, a więc czynnika cywilnego, co znajduje potwierdzenia w zasadzie konstytucyjnej, art. 93 Konstytucji ChRL. Stanowi on, że organem sprawującym zwierzchnictwo nad siłami zbrojnymi jest w ChRL Centralna Komisja Wojskowa, składająca się z Przewodniczącego, wiceprzewodniczących i członków. Komisja wybierana jest przez Ogólnochińskie Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych i jej kadencja trwa 5 lat. Jednocześnie występuje podobna komisja jako organ KC KPCh. Z reguły przewodniczącym obu komisji jest Sekretarz Generalny KC KPCh i jednocześnie Przewodniczący (Prezydent) ChRL, co jest podstawowym warunkiem cywilnej kontroli nad armią.⁶

W stosunkach z Hongkongiem, Makau realizowana jest polityka „jeden kraj, dwa systemy”, co jest zagwarantowane układami międzynarodowymi na 50 lat. ChRL stosuje się do zasady, „zarządzanie Hongkongiem realizowane jest przez obywateli Hongkongu” a „zarządzanie Makau przez mieszkańców Makau” przy wysokim stopniu autonomii regionów. Jako suweren Chińska Republika Ludowa zdecydowanie przeciwstawia się ingerowaniu w sprawy wewnętrzne tych okręgów przez czynniki zewnętrzne, dążące do chaosu i destabilizacji w tym rejonie Azji. Zasada „jeden kraj, dwa systemy” odnosi się także do Tajwanu, który jest częścią terytorium chińskiego. Wszelkie próby secesji Tajwanu, zmierzające do „niepodległości Tajwanu”, podejmowane przez niektóre siły wewnętrzne i wspierane z zewnątrz spotykają się ze stanowczym sprzeciwem ChRL.

Na arenie międzynarodowej ChRL prowadzi pokojową politykę budowania „wspólnoty losu ludzkości”, stoi na straży międzynarodowej uczciwości i sprawiedliwości, opowiada się za praktyką multilateralizmu, przeciwstawia się hegemonizmowi, protekcjonizmowi, polityce rządów silnej ręki. W polityce międzynarodowej ChRL jest za równoprawnym modelem stosunków międzynarodowych i budowania globalnego systemu zarządzania, w szczególności w walce z epidemią korona wirusa. Polityka ta przysporzyła Chinom wielkie uznanie na arenie międzynarodowej i umocniła ich charyzmę jako państwa pokojowego. (s. 12-13 Dokumentu).

Komitet Centralny KPCh wiele uwagi poświęcił umocnieniu i przestrzeganiu dyscypliny partyjnej we wszystkich aspektach. Kierownictwo wychodzi z założenia, że trudności i wielkość zadań wymagają większej determinacji i jedności, odwołania się do starej chińskiej zasady, że „aby móc kuć żelazo, samemu trzeba stać się silnym”, co znalazło wyraz w surowym przestrzeganiu dyscypliny partyjnej, umocnieniu kierownictwa, rozprawienia się z niebezpieczeństwem „czterech przeciwnych wiatrów”, zwalczania uprzywilejowania i eliminacji tzw. „bocznych wiatrów”. KPCh rozpoczęła bezprecedensową walkę z korupcją pod hasłem „dokuczyć tysiącom, aby spełnić oczekiwania 1,4 miliarda”, aby wyeliminować choroby i uleczyć chaos zgodnie z zasadą „polowania na tygrysy, muchy i lisy”. Wielotorowa kampania przyniosła wymierne efekty i przyczyniła się do wyeliminowania poważnych i ukrytych zagrożeń w Partii, państwie i wojsku. KPCh i jej instancje są czujne i reagują zawczasu na zagrożenia, eliminując nawet w najwyższych organach skorumpowane jednostki. Jednocześnie mówca stwierdził, że Partia nie może spoczywać na laurach, „w naszej pracy są jeszcze pewne niedociągnięcia, borykamy się z wieloma trudnościami i problemami”. W związku z tym Partia „podejmuje szereg działań w celu rozwiązania tych problemów i musi intensyfikować wysiłki w przyszłości”. (s. 14 Dokumentu).

W zakończeniu 1. części wystąpienia Xi Jinping podsumował: „Wielka transformacja dekady nowej ery jest kamieniem milowym w historii Partii, historii Nowych Chin, historii reform i otwarcia, historii rozwoju socjalizmu i historii rozwoju narodu chińskiego. Po stu latach walki Komunistyczna Partia Chin umocniła się w swym rewolucyjnym wykuwaniu i zawsze była silnym rdzeniem wiodącym w historycznym procesie podtrzymywania i rozwijania socjalizmu z chińskimi cechami. Naród chiński ma silniejszy impuls, by iść naprzód, bardziej energicznego ducha walki i silniejszą wiarę w zwycięstwo. Reforma i otwarcie oraz socjalistyczna modernizacja są w pełnym rozkwicie, a wielkie odrodzenie narodu chińskiego weszło w nieodwracalny proces historyczny. Partia Komunistyczna i naród chiński pielęgnują chińską mądrość, chińskie rozwiązania i chińską siłę, aby rozwiązać wspólnie problemy, przed którymi stoi ludzkość, i wnieść nowy większy wkład w szlachetną sprawę pokoju i rozwoju ludzkości” (s. 15 Dokumentu).

2. Otwarcie nowych horyzontów dla marksistowskiej modernizacji Chin

Ta część wystąpienia Sekretarza Generalnego KC KPCh jest niezwykle ważna ze względu na podkreślenie roli głównej ideologii KPCh, którą jest marksizm, w szczególności naukowy socjalizm. Kwestia ta jest powszechnie zakłamywana przez teoretyków burżuazyjnych i reformistycznych, negujących marksistowski i komunistyczny charakter Komunistycznej Partii Chin. Negują oni nie tylko marksizm, także oryginalność chińskiej drogi do socjalizmu oraz specyfikę budowy podstaw ustroju socjalistycznego, co jest odzwierciedleniem odrębności rozwoju historycznego narodu chińskiego, kontynuującego tradycje wiele tysięcy lat rozwoju cywilizacji chińskiej. Zrozumiałe jest, że Chińczycy, w tym także chińscy komuniści nie chcą a nawet nie mogą oderwać się od swej wielkiej historii, jej ogromnych osiągnięć na miarę światową, są z niej dumni i chcą się jej wszelkimi osiągnięciami podzielić z całą postępową ludzkością. Z tego powodu dążą do dostosowania marksizmu i jego podstawowych twierdzeń do specyfiki rozwoju Chin, co w szczególności jest udziałem rozwoju KPCh i ChRL od ponad 70 lat a w szczególności od 1978 r. Jak wiemy, przyniosło to olbrzymie rezultaty w rozwoju społeczno-gospodarczym wręcz na miarę światową i stawia kwestię rozwoju marksizmu i socjalizmu na nowej podstawie w XXI wieku.⁷

Xi Jinping wyszedł od fundamentalnego twierdzenia, że „Marksizm jest dla nas podstawową ideologią, która jest konieczna w stanowieniu Partii i państwa oraz w procesie rozwoju Chin. Z praktyki wiadomo, skąd i dlaczego Komunistyczna Partia Chin czerpie wielki potencjał do osiągnięcia tych celów i dlaczego to właśnie socjalizm z chińską charakterystyką sprawdził się w tym zakresie. Chodzi tu zarówno o koncepcję marksizmu samego w sobie, jak i marksizmu, który został unowocześniony i zsynizowany. Kierowanie się marksistowską teorią naukową jest podstawą siły naszej Partii i dokonywania interpretacji historycznej.” (s. 15-16 Dokumentu).

KPCh od 2012 r. prowadziła intensywne studia teoretyczne nad sinizacją marksizmu, dotyczy to w szczególności zasad rządów Partii Komunistycznej, tworzenia i funkcjonowania socjalistycznego państwa i rozwoju społeczeństwa, socjalistycznej perspektywy. Sięgnięto wtedy po konkretne innowacje teoretyczne, które ucieleśnia się w kreowaniu społeczeństwa zgodnie z ideologią socjalizmu z chińską charakterystyką. Szczególnie ważną rolę w tym procesie odegrały XIX Kongres KPCh w 2017 r. i VI plenum KC KPCh (2022 r.), które umocniły pogląd, że „łącząc zasadę marksizmu z konkretnymi uwarunkowaniami chińskiej rzeczywistości, doskonałą tradycyjną kulturę chińską a w dalszym stopniu również z marksizmem dialektycznym i historycznym można poprawnie odpowiedzieć na pytania stawiane podczas implementacji nowych reform, zachowując jednocześnie witalność ideologii marksistowskiej”. (s. 15 Dokumentu).

W tym zakresie w Chinach nie ma żadnych ograniczeń w praktyce i teoretycznych innowacjach. KPCh jest otwarta na modernizację marksizmu odpowiednio do warunków historycznego rozwoju Chin. Jest to jedność co do zasady i odrębności formy przejawiania się danego przedmiotu. Przed KPCh, a w szczególności chińskimi uczonymi marksistami stoi wielkie zadanie i odpowiedzialność za studiowanie i uogólnianie nowego rozdziału rozwoju Chin i modernizacji marksizmu odpowiednio do metodologii i teorii marksistowskiej. Modernizacja marksizmu w Chinach przebiega w oparciu o teoretyczną innowację opartą na praktyce, podstawowym warunkiem tej pracy jest innowacja oparta na praktyce („wyciągać fakty z praktyki życiowej”), w ten sposób należy łączyć światopogląd i metodologię socjalizmu z cechami chińskimi w nowej erze, a także stosować się do wypracowanych przez KPCh metod działania, żeby je odpowiednio wykorzystać. „KPCh ma zawsze na uwadze nadrzędność znaczenia ludzi, być pewnym siebie i samodzielni, uczciwi i skorzy do innowacji. KPCh musi być zorientowana na rozwiązywanie konkretnych problemów, mieć poszanowanie dla systemowych koncepcji, stąpać twardo po ziemi, rozumieć ludzkie aspiracje oraz szanować ludzką kreatywność. Partia musi odpowiednio wykorzystywać mądrość ludzi i trzymać się silnej wiary w marksizm, silnej wiary w socjalizm z chińską charakterystyką, silnej wiary w naszą drogę, teorię, system kultury. Musimy stale szukać nowych idei, nowych pomysłów, nowych sposobów na realne rozwiązania oraz promocję partii i kraju.” (s. 17 Dokumentu).

Ze słów Xi Jinpinga wynika, na jakie ogromne problemy i trudności napotyka życie ideowo-polityczne w Komunistycznej Partii Chin. Z jednej strony głębokie i pogłębiające się różnice społeczno-klasowe i ostra walka klasowa, olbrzymie sprzeczności wewnętrzne i na arenie międzynarodowej. Odrodzenie się burżuazji narodowej, wielka liczba milionerów i miliarderów, chińskiego i zagranicznego kapitału, pogłębianie się nierówności społecznych a w życiu międzynarodowym wielkie niebezpieczeństwo wojny, która już daje o sobie znać w krajach sąsiadujących, np. Rosja-Ukraina, niedawna wojna w Afganistanie i na Bliskim Wschodzie itd. Co prawda w ostatnich latach zlikwidowano ekstremalną nędzę ale nadal wiele milionów rodzin żyje w warunkach nie ekstremalnej lecz nadal doskwierającej biedy. Dzięki polityce otwarcia i gospodarki rynkowej ChRL znalazła korzystną dla siebie formułę pokojowego współistnienia z wielkim kapitałem zagranicznym i państwami kapitalistycznymi, nawet z ich imperialistycznymi mocarstwami. Dużą rolę w tym zakresie odegrał konfucjanizm z zasadami harmonii i współpracy tak w stosunkach wewnętrznych jak i zagranicznych, wyciszona została zasada walki klasowej, co przyniosło Chinom wielkie sukcesy w rozwoju gospodarczo-społecznym. W obecnej epoce imperializm głównie amerykański i natowski dostrzegając olbrzymi wzrost gospodarki i autorytetu międzynarodowego ludowych Chin dąży do nowej konfrontacji z nimi, nie wykluczając nawet wielkiego konfliktu wojennego. W sytuacji napięcia międzynarodowego ChRL i KPCh muszą być przygotowane nawet na najgorsze, a więc wojnę, która może mieć światowy charakter i grozić zagładą całej ludzkości. KPCh odpowiada na te wyzwania umacnianiem jedności partii większą zwartością ideowo-polityczną jej szeregów, odwołaniem do silnych i niezachwianych komunistycznych przekonań członków partii, a nawet „wiary” w marksizm i socjalizm z chińską charakterystyką, co rozszerza i umacnia tradycyjną ideologię marksistowską o wartości i zasady czerpiące z konfucjanizmu. Jest to ważny element w dziele sinizacji marksizmu, mający znaczenie nie tylko teoretyczne także praktyczno-utylitarne.⁸

3. Na czym polega „Misja Komunistycznej Partii Chin w okresie Marszu Współczesności”

Jedną z ważnych cech chińskiej filozofii, szczególnie konfucjanizmu jest szacunek do czynnika czasu i jego przemijania. W relacjach międzyludzkich ważniejszy jest interes społeczności niż jednostki, co było spowodowane warunkami geograficznymi i klimatyczno-przyrodniczymi, np. trzęsieniami ziemi, licznymi powodziami, surowymi warunkami górskimi, pustynnymi i półpustynnymi, które były naturalnymi przesłankami bytowania w grupach (wspólnotach), dających większe szanse przetrwania w walce z przeciwnościami. Tworzyły one naturalne warunki kształtowania się przewagi myślenia w kategoriach kolektywizmu bardziej niż indywidualizmu. Jest to jednocześnie podstawą wniosku, że Chińczycy z natury rodzą się komunistami, których światopogląd formowany jest przez wspólnotowe ideały społeczne konfucjanizmu. Od wieków podstawą formowania się takiej postawy i filozofii były wspólnoty gminne, zrzeszając od wieków miliony rodzin chińskich i kształtujących ich wysokie poczucie kolektywizmu, umacnianych także przez państwo oparte na A.S.P. (Azjatycki Sposób Produkcji). Obecnie wspólnoty te w sytuacji postępującej szybko urbanizacji, utraciły swe pierwotne funkcje, ale poczucie ducha kolektywizmu są rozwijane i umacniane w socjalistycznych warunkach ustrojowych przez Komunistyczną Partię Chin w skali całego kraju. Jest nadal obecne i pomocne w warunkach ustrojowych Chin.⁹

Jest to podstawą kształtowania i „pisania nowego rozdziału i modernizacji marksizmu w Chinach”. KPCh czerpie z podstawowej prawdy konfucjanizmu, że „aby nadal promować teoretyczną innowację opartą na praktyce, musimy najpierw połączyć ten światopogląd i metodologię socjalizmu z cechami chińskimi w nowej erze . (…) Musimy pamiętać o nadrzędności znaczenia ludzi, być pewni siebie i samodzielni, uczciwi i skorzy do innowacji. Musimy być zorientowani na rozwiązanie problemów, mieć poszanowanie dla systemowych koncepcji, stąpać twardo po ziemi i rozumieć ludzkie aspiracje oraz szanować ludzką kreatywność. Musimy odpowiednio wykorzystać mądrość ludzi i trzymać się silnej wiary w marksizm, silnej wiary w socjalizm z chińską charakterystyką, silnej wiary w naszą drogę, teorię, system, kulturę. Musimy stale szukać nowych idei, nowych pomysłów, nowych sposobów na realne rozwiązywanie problemów oraz promocję partii i kraju” (s. 17 Dokumentu).

Cywilizacja chińska operuje kategoriami pokoleniowymi, także KPCh nawiązuje do tej filozofii. Przedstawione w Dokumencie podstawowe cele społeczno-gospodarcze i polityczne kraju zakreślone zostały nie tylko na najbliższą 5-latkę do 2027 r., ale stawiają także cele horyzontalne do 2035 i 2049/50 r. Podstawowym celem strategicznym jest „zbudowanie potężnego i nowoczesnego kraju socjalistycznego oraz osiągnięcia celów Drugiego Stulecia, kompleksowo promując wielkie odrodzenie narodu chińskiego poprzez modernizację w stylu chińskim”. Rozumiana ona jest jako „modernizację socjalistyczną kierowaną przez Komunistyczną Partię Chin”, przy czym „ma ona zarówno cechy wspólne z rodzajami modernizacji z innych krajów, jak i własne cechy chińskie wynikające z uwarunkowań narodowych”. (s. 18 Dokumentu).

Modernizacja w stylu chińskim objaśniana jest jako „proces dotyczący ogromnej liczby ludności, proces mający przynieść dobrobyt materialny wszystkim ludziom. To wreszcie zmiana, w której połączone zostały elementy kultury materialnej i duchowej – to przemiana w której człowiek i natura współistnieją w harmonii i podążają ścieżką pokojowego rozwoju”. (s. 18 Dokumentu).

U podstaw tego historycznego „marszu ku przyszłości” jest demokracja ludowa i jej nieustanny rozwój, przestrzeganie przywództwa KPCh, przestrzeganie socjalizmu z chińską charakterystyką, poprzez rozwój chińskiej kultury wzbogacanie duchowego aspektu kultury ogólnoludzkiej oraz promowanie powstawania przyszłej wspólnoty ludzkiej jako nowej formy cywilizacji. Droga do tych celów jest długa i mozolna i jest rozpisana na dwa wielkie etapy: 1. do 2035 r., w którym należy przeprowadzić zasadniczą modernizację socjalistyczną a w 2. okresie od 2036 do 2049 r. (na drugie wielkie Stulecie) „należy uczynić nasz kraj miejscem prosperującym, silnym, demokratycznym oraz nowoczesnym z wewnętrzną harmonią” (s. 19 Dokumentu).

Zakreślona perspektywa rozwoju Chin do poł. XXI w. jest przedsięwzięciem nie tylko historycznym, ale unikatowym, wynikającym z teorii naukowego socjalizmu jak i społeczno-postępowych zasad i wartości chińskiego konfucjanizmu, co znajduje wyraz w operowaniu kategoriami „szczęścia” nie tylko własnego narodu także ludzkości. Zarysowany program oparty jest na dotychczasowych, skłaniających do optymizmu realiach rozwoju gospodarczo-społecznego. Chińska Republika Ludowa dysponuje obecnie takim potencjałem ekonomii, zwartości ideowo-polityczno-moralnej Narodu jak i pokojowej polityki, że Komunistyczna Partia Chin czuje się w stanie wznieść na nowo kwestię Socjalizmu nie tylko jako zagadnienia wewnątrzchińskiego ale także światowego. Jest to bardzo trudne a nawet niebezpieczne zadanie, stawiane w obliczu i konfrontacji klasowej z silnym nadal i niebezpiecznym światowym imperializmem, a przede wszystkim oligarchiczno-kapitalistycznymi Stanami Zjednoczonymi i podporządkowanymi podobnymi im licznymi państwami burżuazyjno-kapitalistycznymi. Burżuazja międzynarodowa i państwa kapitalistyczne choć w ostatnim czasie osłabione w rezultacie kryzysów gospodarczo-społecznych, dysponują nadal wielkimi rezerwami, w szczególności wojskowo-militarnymi i ekonomicznymi, które umacniają wyzysk kapitalistyczny i niesprawiedliwość społeczno-klasową, ale kapitalizm jako formacja społeczno-ekonomiczna już wiele lat temu osiągnęła swój szczyt i stopniowo przechodzi do historii. Kapitalizm nie jest w stanie rozwiązać olbrzymich problemów społeczno-ekonomicznych zdecydowanej większości narodów świata, rozpętuje nieustanne imperialistyczne i zaborcze wojny, nieustannie lansuje pasożytniczy tryb życia, w rezultacie tych cech ich wynikiem jest pogłębiająca się polaryzacja między olbrzymim bogactwem w rękach garstki miliarderów i bilionerów a nędzą miliardów ludzi, którzy mają coraz mniejsze szanse przeżycia nawet jednego dnia. Szansą rozwiązania tych globalnych problemów jest rewolucja demokratyczno-społeczna i ustrój socjalistyczny, co potwierdziła historia realnego socjalizmu w b. ZSRR i KDL-ach w Europie, a obecnie wielki postęp społeczno-ekonomiczny w Chińskiej Republice Ludowej, która szczyci się skutecznym rozwiązaniem problemów społeczno-gospodarczych ponad miliarda swych mieszkańców, w tym likwidacji nędzy dla 800 mln ludzi i ponad 400 mln ludzi osiągających średnie dochody.

Myślenie w kategoriach stulecia i obecne plany dalszego rozwoju Chińskiej Republiki Ludowej są traktowane przez kapitalizm i siły imperialistyczne jako wielkie wyzwanie klasowo-ustrojowe, o czym świadczą nieustanne wojny prowadzone przez USA i państwa NATO praktycznie w całym świecie. Jeszcze przed dwoma laty trwała okrutna 20-letnia wojna w Afganistanie, wcześniej na Bliskim Wschodzie, obecnie otwarty został nowy konflikt wojenny na Ukrainie, wcześniej w Wietnamie i Korei, wszystkie one toczyły się lub toczą w szeroko rozumianym sąsiedztwie Chińskiej Republiki Ludowej. Z różnych powodów USA nie mogą bezpośrednio zaatakować ChRL, ale w/w wojny stwarzają dla niej wielkie niebezpieczeństwo, są taktyką okrążania Chińskiej Republiki Ludowej. KPCh na XX Kongresie wyraziła prognozę, że „najbliższe 5 lat będzie okresem krytycznym dla rozpoczęcia wszechstronnej budowy modernizowanego kraju”. (s. 19 Dokumentu).

„Musimy być przygotowanym na niebezpieczeństwo w czasach pokoju, przygotować się na burzę i być przygotowanym na wytrzymanie poważnej próby silnych wiatrów i burzliwych fal lub nowego sztormu” a w drodze naprzód trzeba 1. „podtrzymać i wzmacniać ogólne kierownictwo partii”, 2. „podążać ścieżką socjalizmu z chińskimi cechami”, 3. „stosować się do filozofii rozwoju skoncentrowanej na ludziach”, 4. „stosować się do pogłębiania reform”, 5. „i musimy utrzymać ducha walki”. (s. 19 Dokumentu). Zastopowanie wojny i walka o pokój to podstawowe warunki pomyślnego rozwoju nie tylko dla Chin, także dla całego świata.

4. Przyspieszenie budowy nowego wzorca rozwoju i koncentracja na promowaniu rozwoju wysokiej jakości

Budowanie nowoczesnego socjalistycznego państwa, a w szczególności jego ekonomicznych podstaw jest najwyższym priorytetem KPCh. Bez solidnych podstaw materialnym i technologicznych nie jest możliwe budowanie nowoczesnego socjalistycznego państwa. Podstawowymi warunkami realizacji tego historycznego przedsięwzięcia są dalsze socjalistyczne reformowanie gospodarki rynkowej, szerokie otwarcie na świat zewnętrzny oraz przyspieszenie budowy nowego planu rozwoju, w którym kraj i relacje międzynarodowe są jego osiami wzajemnie się wzmacniającymi.

W związku z tym Chińska Republika Ludowa musi zmierzać do nadania rozwojowi wysokiej jakości, priorytetem staje się strategia zwiększenia popytu wewnętrznego, co pociąga konieczność zasadniczych zmian po stronie podaży, zwiększenia jej dynamiki, poprawę jej jakości w aspekcie wewnętrznym jak i międzynarodowym, co będzie przyspieszać rozwój nowoczesnego systemu gospodarczego. Musi temu towarzyszyć koncentracja zarządzania zmierzająca do poprawy więzi między sektorami przemysłowymi i zaopatrzeniem, dalsza koncentracja w integrowaniu miasta i wsi, skoordynowanego rozwoju regionalnego i koncentracja zmierzająca do poprawy jakości i racjonalnego wzrostu całej gospodarki.

W efekcie program KPCh na najbliższe 6 5-latek (2021-2035, 2034-2050) zmierza do: 1. „zbudowania socjalistycznego systemu rynkowego na wysokim poziomie”, 2. System ten musi „stosować się do podstawowego socjalistycznego systemu wartości i go ulepszać”, 3. Musi także „niezachwianie go konsolidować i rozwijać gospodarkę publiczną”, 4. Niezachwianie „zachęcać, wspierać i kierować rozwojem gospodarki niepublicznej”, 5. Zapewniać „pełną rolę rynku w alokacji zasobów”, 6. „Trzeba budować nowoczesny system przemysłowy, skupiać się na realnej gospodarce, promować industrializację nowego typu”, 7. „Przyspieszać budowę potęgi przemysłu produkcyjnego, technologii wysokiej jakości, kosmicznego, transportowego, sieciowego i cyfrowego Chin”. (s. 21 Dokumentu). 8. W najbliższych latach ChRL przystąpi do zasadniczej przebudowy wsi, jej gospodarki i życia społecznego. W związku z tym trzeba „kompleksowo promować rewitalizację wsi, przystosować się do priorytetowego rozwoju rolnictwa i obszarów wiejskich”, utrwalać i rozszerzać osiągnięcia walki z ubóstwem, przyspieszać budowę silnego kraju rolniczego, solidnie promować rewitalizację wiejskich przemysłów, talentów, kultury i ekologii. Chiny muszą także skonsolidować podstawy bezpieczeństwa żywnościowego we wszystkich aspektach. Czerwona linia gruntów zapewnia, że żaden Chińczyk nie będzie zagrożony brakiem żywności”. 9. „Konieczne jest promowanie skoordynowanego rozwoju regionalnego, należy gruntownie wdrażać także regionalne strategie stref funkcjonalych i nowe strategie urbanizacji, optymalizować układ głównych sił wytwórczych oraz budować regionalny układ gospodarczy i system przestrzeni terytorialnej o uzupełniających się zaletach i wysokiej jakości rozwoju. Reformom tym musi stale towarzyszyć poprawa kwestii instytucjonalnych takich jak regulacje, przepisy, zarządzenia i standardy jakości”. 10. Niezbędne jest dalsze przyspieszenie potęgi handlowej, promowanie rozwoju wysokiej jakości inicjatywy „Jeden pas i jedna droga” i „utrzymywanie zróżnicowanego i stabilnego międzynarodowego modelu gospodarczego oraz dobrych stosunków gospodarczych i handlowych”. (s. 22 Dokumentu).¹⁰

5. Wdrażanie strategii odrodzenia kraju poprzez edukację i wsparcie talentów kluczowych dla modernizacji

Edukacja, nauka i technika oraz zdolne i utalentowane jednostki są podstawowymi elementami nieustannie i konsekwentnie uczącego się społeczeństwa chińskiego. Dotyczy to w szczególności młodego pokolenia, ale także olbrzymich środków, które władze ChRL wydatkują na edukację, naukę i technologię. Od wielu lat oficjalne dane dokumentują priorytet tych wydatków w budżecie państwa, sytuujących je na czołowym miejscu w skali świata (3,87% PKB). Dzięki temu Chiny szybko zmniejszają dystans dzielący je od najwyżej rozwiniętych państw świata i trend ten jest nieodzowny w dalszym pomyślnym osiąganiu ambitnych planów rozwojowych do 2035 i 2049/50 r.

W triadzie: edukacja, nauka i technika – technologia szczególne miejsce zajmują nauka i technologia, które w obecnej epoce stały się bezpośrednią siłą wytwórczą, a nawet technologia stała się podstawową siłą produkcyjną a jej rozwój i nowe wynalazki są podstawą dalszej pomyślności ludzkości a nawet rywalizacji różnych kultur i cywilizacji. Edukacja i szkoły różnych stopni kształcą nie tylko młode pokolenie, są one kuźniami wyławiania talentów ludzkich, które w powiązaniu z innowacyjnością stanowią główną siłę rozwoju technologii i całej gospodarki. Z tego powodu rywalizacja, wyścig narodów na polu edukacji i nauki, nowe wielkie odkrycia naukowo-technologiczne są ważnymi elementami w walce nie tylko o czołową pozycję w światowym rankingu ale także podstawą rozwoju gospodarczego i rywalizacji ideowo-politycznej między czołowymi mocarstwami nie tylko pokojowej także militarno-wojskowej.

Z tego powodu m. in. XX Kongres KPCh poświęcił tym kwestiom wiele uwagi, stwierdzając w wypowiedzi Sekretarza Generalnego, że państwo chińskie „powinno wdrażać (…) strategię odrodzenia kraju poprzez naukę i edukację, a strategię wzmacniania kraju poprzez wsparcie talentów ludzkich oraz strategię rozwoju opartego na innowacjach. Taka metoda otworzy przed nami nowe pola i nowe ścieżki rozwoju i dzięki niej będziemy mogli kreować nowe siły napędowe wzrostu”. (s. 23 Dokumentu).

Wynikają z tego konkretne zadania dla kraju i partii. Niezbędne jest przyspieszenie procesu naukowo-edukacyjnego i technologicznego. Na stanowiska w administracji państwowej i partyjnej, także w strukturach gospodarczych należy stawiać nie tylko oddanych Partii towarzyszy, ale także wysoko wykształconych, inteligentnych, dysponujących wysoką i najwyższą wiedzę fachową niezbędną dla prawidłowego podejmowania decyzji na powierzonych im odcinkach. Młodzi działacze i menagerowie muszą nie tylko „wierzyć w marksizm o chińskiej charakterystyce” muszą także być w pełni inteligentnymi, gruntownie wykształceni, innowacyjni, nie lękający się podejmowania odpowiedzialnych decyzji. W tym doborze kadr bardzo ważną rolę odgrywa stara tradycja konfucjanizmu, stawiająca na wysokim miejscu wykształcenie jako podstawę funkcjonowania społeczeństwa.

Praca oświatowa, edukacyjna musi być także ściśle powiązana z polityką oświatową KPCh, trzeba „dbać o wypełnianie podstawowych zadań, budowania moralności, pielęgnować tych, którzy budują system socjalistyczny, którzy rozwijają się moralnie, intelektualnie, fizycznie, estetycznie. ChRL musi całościowo przyspieszyć budowę wysokiej jakości systemu innowacji naukowych i technologicznych, aby móc efektywniej dążyć do modernizacji kraju, poprawiania jego systemu, wzmacniania jego strategicznej siły naukowej i technologicznej, poprawiania ogólnej wydajności krajowego systemu innowacji oraz tworzenia otwartego ekosystemu innowacji o globalnej konkurencyjności”. (s. 24 Dokumentu).

W rezultacie tej strategii rozwojowej Chińska Republika Ludowa zbuduje własną, samodzielną i autonomiczną samodzielność naukową, technologiczną i niezależność gospodarczą i społeczno-polityczną. Pozwoli to „wygrać bitwę technologiczną i przyspieszyć realizację strategicznych projektów naukowych oraz zwiększyć niezależność innowacji”. Ilościowy i jakościowy wzrost kadr naukowych, konsekwentne poszanowanie pracy, wiedzy i kreatywności, przyspieszenie budowy centrów technologicznych na poziomie światowym, budowanie przewagi w skupianiu w Chinach specjalistów we wszystkich dziedzinach jest podstawą umocnienia pozycji Chin w rankingach międzynarodowych. Są to kluczowe zadania i cele zarówno w interesie partii jak i całego narodu. (s. 24 Dokumentu).

6. Rozwój procesu budowania demokracji ludowej i zapewnienia rządów ludu

Dokument wychodzi od podstawowej zasady ustroju politycznego ChRL, że „Chiny są państwem socjalistycznym, kierowanym przez klasę pracującą, w którym podstawę demokratycznej dyktatury ludu stanowi sojusz robotników i chłopów. A cała władza państwowa należy do ludu” (s. 24 Dokumentu).

Dostępne tłumaczenie tekstu przemówienia posługuje się kategorią „klasa pracująca”, można sądzić, że jest to błąd tłumacza, bowiem w dokumentach oficjalnych KPCh, m. in. w Statucie KPCh jak i wcześniejszych wypowiedziach i publikacjach przywódców KPCh konsekwentnie występuje kategoria „klasa robotnicza”. Kategoria ta znajduje też zastosowanie w drugiej części cytatu, w której pisze się o sojuszu „robotników i chłopów” jako dwóch podstawowych klas sprawujących władzę (będących suwerenem) w Chińskiej Republice Ludowej. Demokracja ludowa jest fundamentem socjalizmu oraz stanowi istotę wszechstronnej budowy nowoczesnego państwa socjalistycznego a cały proces budowy demokracji ludowej jest kwintesencją socjalistycznej demokracji i jej najpowszechniejszym, najprawdziwszym i najskuteczniejszym przejawem. Niezbędnymi wartościami, instytucjami i mechanizmami demokracji ludowej jest socjalizm z chińską specyfiką, przywództwo (kierownicza rola) Komunistycznej Partii Chin, zasada rządów ludu, rządów prawa, mechanizmu zapenienia głównej pozycji ludowi w sposób w pełni wyrażający jego wolę, chroniący jego prawa i interesy oraz pobudzający kreatywność.

System polityczny ChRL jest nieustannie reformowany, zmienny i dostosowywany do obecnej fazy budowy socjalizmu z chińską specyfiką. Przeszedł on liczne zmiany od czasu powstania w 1949 r. Szczególnie znaczne zmiany instytucjonalne nastąpiły po 1977 r., kiedy KPCh i ChRL zmieniły taktykę budowy i zastosowały koncepcję socjalistycznej gospodarki rynkowej i szerokiego otwarcia na współpracę gospodarczą z kapitałem zagranicznym. Obecnie po 45 latach funkcjonowania socjalistycznej gospodarki rynkowej widać jej pozytywy głównie w ekonomice i słabości w systemie zarządzania. W związku z tym KPCh dostrzega potrzebę „ulepszania systemu innowacji, za pomocą których lud rządzi krajem, rozszerzania (…) udziału ludu w życiu politycznym, co zapewni mu udział w prawowitych wyborach demokratycznych, w konsultacjach demokratycznych oraz w demokratycznym podejmowaniu decyzji, w demokratycznym zarządzaniu i nadzorowaniu, wskazując na zapał, aktywność i kreatywność obywateli, w celu wzmocnienia i rozwoju dynamicznego, trwałego i twórczego klimatu politycznego”. (s. 25 Dokumentu).

Niezbędne jest wzmocnienie instytucjonalnych gwarancji ludowładztwa, dalsze doskonalenie chińskiego socjalistycznego systemu politycznego, poszerzanie demokratycznych środków komunikacji społecznej, wzbogacanie form demokracji, przede wszystkim należy wspierać i zapewniać skuteczne sprawowanie władzy państwowej przez Ogólnochińskie Zgromadzenie Przedstawicieli Ludowych i lokalne przedstawicielstwa (Kongresy), wzmocnieniu powinny ulec związki zawodowe i masowe organizacje społeczne, w tym Związek Młodzieży Komunistycznej, Federacja Kobiet oraz partii środowiskowych jako pomostów i łączników z ludem.

KPCh dąży do dalszego rozwoju praw człowieka w Chinach, ich upowszechniania i respektowania. Wszechstronnie wdraża się demokrację deliberatywną i rozszerza jej instytucje i mechanizmy. Ważną rolę w rozwoju ludowej demokracji odgrywa system wielopartyjny, będący podstawą systemu politycznego ChRL, którego zasadą ustrojową jest kierownicza rola Komunistycznej Partii Chin. Główną formą prezentacji i uzgadniania oraz rozwiązywania sprzeczności w łonie ludu pełni Ludowa Polityczna Konferencja Konsultatywna Chin oraz jej odpowiedniki w niższych szczeblach socjalistycznego systemu politycznego. Partia opowiada się zdecydowanie za rozwojem form demokracji oddolnej, poprawia mechanizm masowego oddolnego samorządu, umacnia w nich wiodącą pozycję organizacji terenowych KPCh.

KPCh jest przede wszystkim partią klasy robotniczej, dlatego pokłada w niej nadzieję, broni jej słusznych praw i interesów. Jednocześnie respektuje i broni interesów całego chińskiego ludu, umacnia i rozwija szeroki zjednoczony front patriotyczny, ulepsza jego pracę w celu jednoczenia i aktywizacji wszystkich Chińczyków na rzecz wspólnego działania w celu realizacji chińskiego snu o wielkim odrodzeniu narodu chińskiego. Nieodzownymi elementami tego procesu są jedność i ścisła współpraca z partiami demokratycznymi i bezpartyjnymi mniejszościami etnicznymi, będących podstawą kształtowania poczucia wspólnoty ogólnonarodowej. Więcej uwagi należy poświęcić kwestiom religii, zgodnie z art. 36 Konstytucji z 1982 r. (wraz z późniejszymi poprawkami) „Obywatele ChRL cieszą się wolnością wyznania religii. Żaden organ państwowy, organizacja społeczna lub jednostka nie mogą zmuszać obywateli do wierzeń religijnych lub zabraniać tego, żaden obywatel nie może być dyskryminowany z powodu swych wierzeń religijnych lub ich braku. Państwo chroni normalną działalność religijną. Nikt nie może używać religii do pobudzania działalności, która narusza porządek publiczny, osłabia zdrowie obywateli lub zakłóca system oświatowy państwa. Związki religijne i kwestie religijne nie mogą być przedmiotem jakiejś obcej dominacji.”¹¹

Z brzmienia tego artykułu Konstytucji wynika, że w ChRL obowiązuje zasada wolności religii i wyznania a także bezwyznaniowości, przy czym stawia pewne ograniczenia, jeśli działalność religijna „narusza porządek publiczny, osłabia zdrowie obywateli lub zakłóca system oświatowy”, a także, jeśli narusza suwerenność państwa, np. ChRL nie zezwala na legalne funkcjonowanie Kościoła rzymsko-katolickiego ze względu na jego zasadę podległości Papieżowi, a więc głowie obcego państwa. Ograniczenie to nie dotyczy Chińskiego Kościoła Katolickiego-Narodowego.

Zgodnie z zasadą materialistycznego charakteru ideologii komunistycznej, będącej podstawą światopoglądu KPCh dominującą oficjalnie filozofią jest marksizm-leninizm, rozszerzony o teorię Deng Xiaopinga i kolejnych generacji chińskich przywódców, aktualnie Myśli XI Jinpinga. W czasach Mao Zedonga konfucjanizm był zwalczany jako światopogląd idealistyczny, mający także religijną formę. Obecnie pewne zasady i wartości konfucjanizmu zostały zaakceptowane przez KPCh jako zgodne z ideologią marksistowską. W praktyce oznacza to, że KPCh odstąpiła nie tylko od walki z konfucjanizmem, ale wykorzystuje go dla budowania większej zwartości ideowo-politycznej narodu chińskiego w sytuacji pojawienia się nowych głębokich sprzeczności. W tej sytuacji uznając nieodzowność tolerowania religii jako zjawiska społecznego propaguje politykę popierania własnej, chińskiej religii, a w polityce wyznaniowej uważa, że „trzeba podążać w kierunku sinizacji naszej religii oraz aktywnego dostosowywania religii do społeczeństwa socjalistycznego”. (s. 27 Dokumentu).

Jest to kwestia zróżnicowana i trudna w praktycznej działalności. Ocenia się, że w Chinach są cztery główne religie, konfucjanizm, taoizm, islam i buddyzm z podziałem na indyjski i tybetański nie licząc wyznań pochodzenia europejskiego. Faktycznie dominującym wyznaniem jest konfucjanizm, cieszący się największym poparciem ze strony KPCh.

KPCh dostrzega także konieczność „wzmocnienia i usprawnienia działań związanych z kwestią diaspory chińskiej”, liczącej ok. 100 mln „zamorskich Chińczyków” w celu utworzenia „wielkiej siły zdolnej do wspólnej pracy na rzecz odrodzenia narodu chińskiego”. (s. 27 Dokumentu).

7. Przestrzeganie powszechnych rządów prawa i promowania budowy praworządności w Chinach

Kwestia obrony praw człowieka i rządów prawa (praworządności) jest jedną z gwarancji demokratycznego systemu prawno-państwowego. Obywatele w demokratycznym państwie prawnym muszą się cieszyć pełnią praw obywatelskich, gwarantowanych nie tylko przez własny system prawno-konstytucyjny, także przez prawo międzynarodowe, gwarantowane konwencjami międzynarodowymi, uznanymi powszechnie przez Kartę Narodów Zjednoczonych i inkorporowane do ustawodawstwa krajowego wszystkich cywilizowanych, należących do ONZ, państw świata. Szczególnie odpowiedzialna rola w tym zakresie należy do wielkich mocarstw, w szczególności państw będących stałymi członkami Rady Bezpieczeństwa ONZ.

Także Chińska Republika Ludowa przyjęła i uznała za swoje prawo wszystkie konwencje praw ekonomicznych, socjalnych, politycznych i dostosowała swój wewnętrzny system prawa do wymogów prawa międzynarodowego, jednakże nie od dziś na świecie toczy się ostra walka ideowo-polityczna między państwami burżuazyjno-kapitalistycznymi a socjalistycznymi, kiedyś między ZSRR i wspólnotą państw socjalistycznych, a obecnie w szczególności między USA a Chińską Republiką Ludową w kwestii nierespektowania i naruszania praw człowieka, czemu ChRL stanowczo zaprzecza, dokumentując ich fałsz i przedstawiając dowody nowych praw człowieka i praworządności w ChRL.

Kwestie te stały się także przedmiotem analizy na XX Kongresie KPCh. Xi Jinping stwierdził, że powszechne rządy prawa są głęboką reformą zarządzania państwem, która ma związek z odrodzeniem kraju przez Partię, ze szczęściem i zdrowiem ludzi oraz długotrwałą stabilnością polityczną Partii i kraju. „Praworządność musi odgrywać większą rolę we wzmacnianiu fundamentów, zaspokajaniu oczekiwań oraz dostarczaniu długoterminowych korzyści w dążeniu do powszechnej budowy nowoczesnego państwa socjalistycznego”. (s. 27 Dokumentu).

Podstawą rządów prawa w ChRL jest ustrój socjalistyczny, który w obecnej epoce wyraża się w budowaniu socjalizmu o chińskiej specyfice opartego na praworządności. Podstawą tego systemu jest sprawiedliwość społeczna i uczciwość, przestrzeganie rządów prawa przez obywateli i organy państwa, podejmowanie decyzji w oparciu o zasady prawne i konkretne przepisy i normy prawne. W tym zakresie jest jeszcze wiele do zrobienia, przede wszystkim należy wprowadzić ustawodawstwo oparte na naukowych podstawach, prawo musi być powszechnie przestrzegane, wymiar sprawiedliwości uczciwy i sprawiedliwy, niezbędne jest powszechne przestrzeganie prawa oraz „aby wszystkie aspekty funkcjonowania kraju były oparte na praworządności.” (s. 28 Dokumentu).

Konieczna jest dalsza praca nad ulepszaniem i doskonaleniem systemu prawa w Chinach, przede wszystkim dostosowanie go do norm Konstytucji ChRL, ustaw, aktów prawnych niższego rzędu, w tym organów lokalnych. Ulepszając prawo należy mieć zawsze na uwadze interesy ludu, demokracji ludowej. Praworządność nie jest tylko kwestią formalną, jest ona sposobem wyrażania suwerenności Ludu i Narodu. Jej podstawą jest efektywność i wiarygodność aparatu administracyjno-państwowego, ścisłe, jednolite, sprawiedliwe i cywilizowane egzekwowanie prawa. Szczególna odpowiedzialność spoczywa na wymiarze sprawiedliwości, sądach wszystkich instancji, prokuraturze, które mają być nie tylko profesjonalne, odpowiedzialne, rzetelne, uczciwe, ale przede wszystkim sprawiedliwe, wydajne i wiarygodne, „tak aby w każdej sprawie sądowej obywatele czuli sprawiedliwość i uczciwość”.(s. 28 Dokumentu).

Kształtowanie praworządności (państwa prawa) w ChRL jest elementem głębokiej przebudowy w kierunku demokratycznym i socjalistycznym społeczeństwa. Realizacja tego wielkiego zadania polega na wdrażaniu wartości, norm i zasad płynących z aksjologii marksistowskiej, a jednocześnie ChRL kultywuje i rozwija wspaniałą chińską tradycyjną kulturę prawną. W ten sposób KPCh zmierza do stworzenia w najbliższych latach nowego społeczeństwa chińskiego, w którym odwieczne wartościowe zasady i cechy cywilizacji chińskiej, wyrażane głównie przez konfucjanizm stopi się z wartościami i zasadami czerpiącymi z marksizmu, i stworzą jednolity system socjalizmu z chińską specyfiką, w którym „przestrzeganie prawa stanie się powszechnym sposobem postępowania w całym społeczeństwie”. (s. 29 Dokumentu).

8. Propagowanie kultury pewności siebie i samodoskonalenia oraz tworzenia nowej, wspaniałej kultury socjalistycznej

Kultura i cywilizacja chińska należą do najstarszych w świecie i składają się na bogactwo kulturowe całej ludzkości. W dawnych epokach i wiekach była ona dostępna dla najwyższych bogatych warstw, podczas gdy lud cierpiał nędzę i żył w głębokim zacofaniu i ciemności. Jednocześnie ze względu na odległości i trudne do przebycia przeszkody naturalne była ona odcięta od innych kultur i cywilizacji. Była ona podstawą dynamicznego rozwoju gospodarczego, który przez wieki i tysiąclecia stanowił o jej przodownictwie w skali światowej. Historycy oceniają, że do początków XIX w. Chiny wytwarzały ok. 50% ówczesnego światowego PKB. Jednocześnie w zachodniej Europie od późnego średniowiecza rozwijały się początki gospodarki kapitalistycznej, które w następnych stuleciach rezultowały powstaniem kapitału finansowego, przemysłu, odkryciami nie tylko w zakresie nowych sił wytwórczych, także geograficznymi, które zapoczątkowały podbój kolonii i zawłaszczanie ich terytoriami i bogactwami. Świat wkroczył w epokę rewolucji burżuazyjnych i rywalizacji mocarstw kapitalistycznych o nowy podział świata. W XIX w. cesarskie Chiny stanęły przed widmem upadku i podboju przez mocarstwa kolonialne, w szczególności Rosję carską, Anglię, Francję, Niemcy, które nawet w poł. XIX w. zawarły tajny układ rozbioru Chin i całkowitego pozbawienia ich niepodległości. Na przełomie XIX/XX wieku do rywalizacji tej przystąpiły Japonia i USA. Kres temu niebezpieczeństwu postawiło dopiero obalenie cesarstwa w 1911 r. i odrodzenie nowych burżuazyjno-kapitalistycznych Chin, na czele z Kuomintangiem i Sun Yatsenem a od 1921 r. powstanie Komunistycznej Partii Chin, co stało się początkiem nowej epoki w wielkiej historii Chin.¹²

XIX wiek i początek XX to czas wielkiego upadku i znaczenia Chin, rządzonego przez obcą dynastię mandżurską i kultywującą coraz bardziej anachroniczne stosunki i instytucje chińskiego feudalizmu, czas upadku gospodarczego i zmierzchu kiedyś wielkiego mocarstwa azjatyckiego, roszczącego sobie pretensje do zajmowania prymatu w dziedzinie gospodarczej, militarnej i społeczno-politycznej. Temu upadkowi towarzyszyły liczne upokorzenia w stosunkach międzynarodowych i konieczność znoszenia licznych aktów brutalnych ingerencji wojsko-politycznych, zmurszałe autokratyczne państwo chińskie traciło resztki autorytetu wewnątrz kraju i na arenie międzynarodowej. Lud chiński budził się z feudalnej niewoli i podejmował walkę, której wyrazem były tzw. wojny opiumowe, powstania Tajpingów i Bokserów w poł. XIX w. a w maju 1918 r. powstanie chińskiej postępowo-demokratycznej młodzieży w Pekinie i innych miastach. W latach 30-tych XX w. wielkim zagrożeniem dla niepodległości Chin była agresja cesarskiej Japonii, oderwanie Mandżurii i ustanowienie w niej tzw. Cesarstwa Mandżukuo, a w 1937 r. dalsza agresja, która zakończyła się aneksją setek tysięcy kilometrów kwadratowych terytorium i zniewolenie milionów obywateli chińskich. Był to okres największego upokorzenia narodu i państwa chińskiego, którego skutki nie zostały zapomniane do dziś. Dopiero zwycięska walka narodu chińskiego pod kierunkiem Komunistycznej Partii Chin, zakończona podwójnym zwycięstwem w 1945 r. i w 1949 r. przez powstanie Chińskiej Republiki Ludowej oznaczały nie tylko wielkie sukcesy w przywróceniu mocarstwowej pozycji Chin, ale także zakończenie zwycięskiej rewolucji ludowej i powstanie socjalistycznego państwa – Chińskiej Republiki Ludowej, które zapoczątkowało nowe odrodzenie nie tylko państwowości, ale także wielkiego narodu, który przystąpił do przemian antykapitalistycznych, demokratycznych i socjalistycznych, które z sukcesami realizowane są do dziś i otwierają perspektywę dalszego dynamicznego rozwoju Chin.

Komunistyczna Partia Chin i jej obecne kierownictwo jest świadome tych wielkich historycznych sprzeczności i zahamowań w rozwoju Chin, a jednocześnie wielkich sukcesów w budowaniu ludowych, demokratycznych Chin, budujących podstawy ustroju socjalistycznego i wytyczającego nowe ambitne cele przemian społeczno-gospodarczych, pokojowego budowania mocarstwowej pozycji Chińskiej Republiki Ludowej w pierwszej poł. XXI wieku. Wychodzi ono z realistycznego założenia (opierając się na efektach ponad 70 lat budowy podstaw socjalizmu), że ustrój ludowy i socjalistyczny jest niezawodną podstawą do osiągnięcia zakreślonych planów dalszego umocnienia socjalizmu i kształtowania jego rozwiniętych form i wartości, otwierający postępową perspektywę nie tylko dla narodu chińskiego, także będący dobrym przykładem dla innych uciśnionych narodów świata. Jednocześnie realny socjalizm z chińską specyfiką jest gruntowną podstawą i punktem wyjścia do przezwyciężenia dawnej zależności, wyzysku i upokorzenia ze strony dawnych napastników. Chińska Republika Ludowa kierowana przez KPCh w oparciu o zasady i wartości demokracji ludowej i socjalizmu z chińską charakterystyką, w oparciu o pokojową politykę międzynarodową w ramach ONZ buduje nową świadomość dumy narodowej wielkiego narodu chińskiego jako państwa pokojowego, pomyślnie rozwiązującego problemy gospodarcze, społeczne i w zakresie polityki międzynarodowej, która chce się dzielić swymi sukcesami nie tylko w zakresie gospodarczym i socjalnym, a także wielkimi wartościami czerpiącymi ze starej cywilizacji chińskiej oraz nowej rozwijanej obecnie wspaniałej kultury socjalistycznej.

Kierownictwo KPCh wychodzi z założenia, że „aby stworzyć nowoczesne państwo socjalistyczne trzeba podążać drogą rozwoju kultury będącej wynikiem rozwoju kultury socjalizmu o chińskiej specyfice, wzmacniać kulturową pewność siebie oraz skupiać się na wznoszeniu wysoko flagi, gromadzenia wspólnych dążeń ludzi, wychowywania ludzi nowego typu, popularyzowania kultury, (…) budowy silnej kultury w państwie socjalistycznym. Chińska Republika Ludowa dążąc do „osiągnięcia wielkiego odrodzenia narodu chińskiego musi rozwijać nowoczesne, światowe i przyszłościowe formy masowej, naukowej i narodowej kultury socjalistycznej oraz pobudzać kreatywność i innowacyjność kultury w całym społeczeństwie”.(s. 29 Dokumentu).

ChRL musi trzymać się przewodnictwa ideologii marksizmu, służyć ludowi i socjalizmowi, przestrzegać idei „rozkwitania stu kwiatów i współzawodnictwa stu szkół”, rozwijać kreatywność i innowacyjność, stawiać socjalizm jako podstawę systemu wartości, rozwijać wybitną kulturę socjalistyczną, wspierać kulturę rewolucyjną, kultywować wspaniałą chińską tradycyjną kulturę, zaspokajać rosnące potrzeby duchowe i kulturowe ludu, konsolidować wspólne podstawy ideologiczne Partii, kraju i wszystkich obywateli. W polityce zagranicznej należy nieustannie doskonalić „soft power” i oddziaływanie chińskiej kultury na świat. (s. 29-30 Dokumentu).

KPCh w polityce wewnętrznej dąży do stworzenia „spójnej i wiodącej ideologii socjalistycznej”, która powinna zdecydowanie stać się podstawą przywództwa ideologicznego Partii, systemu odpowiedzialności zawodowej oraz konsolidacji, umacniania i rozwoju tej ideologii jako głównego nurtu kształtowania opinii publicznej. W nowej erze wzrasta znaczenie naukowej ideologii w środkach masowego przekazu, głównie w Internecie, telewizji, prasie, także w systemie edukacji. Wszystkie one mają olbrzymi wpływ na kształtowanie świadomości i postaw socjalistycznych w obliczu toczących się dyskusji i walki ideowo-politycznej. Trzeba sięgać do podstawowych wartości socjalistycznych, przypominać historię chińskiej walki, wartości oraz przykłady walki naszych bohaterów od 1921 r., nieustannie rozwijać edukację patriotyczną i nasycać ją nowymi pozytywnymi argumentami. Należy w większym stopniu nawiązywać do wielkich wartości społecznych i kulturowych z dawnej i wielkiej historii Chin, wykorzystywać także „program budowy cnót obywatelskich”, czerpiących z konfucjanizmu, promować tradycyjne wartości, w tym tradycje rodzinnego wychowania, pielęgnować cnoty, chronić moralność społeczną, ściśle przestrzegać moralności osobistej, podnosić standardy etyczne i osiągnięcia cywilizacyjne, podtrzymywać ducha pracy, waleczności, poświęcenia, kreatywności, pracowitości i gospodarności.

KPCh dostrzega potrzebę rozwoju współczesnej kultury i różnorodności jej form, w szczególności koncentrowania się na ludziach i ich potrzebach, budzących optymizm społeczny. Zwraca się uwagę na prawidłowe relacje między kulturą masową i wybitnymi dziełami kultury, kwestie te powinny być prawidłowo rozwiązywane przez system instytucji kierujących kulturą. Należną uwagę państwo poświęca sportowi, szczególnie masowemu i współzawodnictwu, co buduje podstawy współzawodnictwa międzynarodowego w sporcie. Przedmiotem nieustannej troski polityki kulturalnej Chin jest prawidłowe kojarzenie wartości starej chińskiej kultury i cywilizacji i współczesnych form, treści i trendów kulturalnych, m. in. promowanie tradycji i kultury chińskiej, języka chińskiego poza granicami ChRL, co sprzyja budowaniu wizerunku Chin na świecie jako pokojowego, o wielkiej historii i kulturalnego narodu i państwa.¹³ (s. 31 Dokumentu).

9. Zapewnianie dobrobytu i poprawa jakości życia ludzi

Komunistyczna Partia Chin w działalności społeczno-ekonomicznej kieruje się interesem ludzi, co znajduje wyraz w zasadzie, że „podstawowym wymogiem istnienia Partii jest sprawowanie rządów dla ludzi.” Znajduje to wyraz w polityce zapewnienia i polepszenia warunków życia, zachęcanie do wspólnej walki o lepsze życie, nieustanne dążenie do realizacji pragnienia ludzi o pięknym życiu. KPCh ma na uwadze interesy wszystkich obywateli i Partia stara się utrzymywać bezpośredni kontakt z nimi przez swe instancje i podstawowe organizacje partyjne. Aktualnie należy polepszyć system usług publicznych oraz poprawić ich dostępność i stabilność oraz osiągnąć postęp i dobrobyt. Przedmiotem ogólnej troski KPCh jest poprawa systemu dystrybucji oraz utrzymania głównego filaru polityki społecznej czyli „podziału według pracy”, przy współistnieniu innych metod podziału. Zapewnia się lepsze wynagrodzenie za większą ilość pracy i zachęca się do stawania się bogatym poprze ciężką pracę. KPCh promuje politykę „wyrównywania szans, przez zwiększanie płacy minimalnej, zwiększanie liczebności warstwy średnio zarabiających oraz regulowanie porządku dystrybucji dochodów, ich gromadzenia. Najwyższym priorytetem jest czynnik zatrudnienia. Jest to podstawa strategii, chroniąca ludzi pracy, w szczególności w systemie usług publicznych oraz wsparcia innych grup społecznych zmagających się z trudnościami.

Eliminuje się bezpodstawne, niesprawiedliwe ograniczenia oraz dyskryminację w pracy i zapewnia się warunki rozwoju dla każdego rzetelnie wykonującego swe obowiązki. Temu służy system bezpieczeństwa społecznego, obejmujący obecnie wszystkich ludzi pracy nie tylko w miastach także na wsi. Oparty jest on o zasadę sprawiedliwości, jednolitości, pewności i zrównoważenia i stale jest on doskonalszy oraz poszerza się jego zakres. Respektowana jest zasada równości płci oraz ochrony interesów i praw kobiet i dzieci. Rozwija się wszechstronnie ochronę osób niepełnosprawnych. Zmienia się i ulepsza politykę mieszkaniową, finansowania budownictwa mieszkaniowego, dających gwarancję wynajmu i zakupu mieszkania. KPCh promuje zasadę „Zdrowych Chin”, oznacza to priorytet dla ochrony zdrowia ludności, systemu wsparcia urodzeń oraz przeciwdziałaniu procesowi starzenia się społeczeństwa. Rozwija się tradycyjną chińską medycynę, wzmacnia system publicznej służby zdrowia, zwalczania pandemii, rozprzestrzeniania się chorób zakaźnych. (s. 33 Dokumentu).

10. Wspieranie ekologicznego rozwoju i harmonijnego współistnienia człowieka

Dokument wychodzi z podstawowego twierdzenia, że współczesna epoka stawia przed całą ludzkością historyczne i strategiczne wyzwania ekologiczne. Wielkim problemem jest zanieczyszczenie środowiska i dewastacja środowiska ekologicznego w licznych rejonach świata. Natura zapewnia podstawowe warunki niezbędne do przetrwania dalszego rozwoju ludzkości. Poszanowanie, ochrona przyrody i dostosowanie się do niej jest koniecznym wymogiem do stworzenia socjalistycznego społeczeństwa, KPCh wychodzi ze starej maksymy chińskiej, że „przejrzysta woda i zielone wzgórza mają bezcenną wartość”, co jest podstawą wielkiego planu harmonijnego współistnienia człowieka i przyrody. (s. 34 Dokumentu).

KPCh jest zdecydowana promować „budowę pięknych Chin”. ChRL chroni i mądrze gospodaruje górami i morzami, polami i łąkami, stepami i pustyniami. Realizuje politykę skoordynowanej restrukturyzacji przemysłu, pamiętając o kontroli zanieczyszczeń, ochronie środowiska i odpowiednim reagowaniu na kwestię zmiany klimatu, redukcji emisji CO2, zwiększenia rozwoju ekologii, oszczędzania zasobów i niskoemisyjnego zielonego rozwoju. ChRL przyspiesza rozwój zielonej transformacji, strategię oszczędzania zasobów oraz zielonego rozwoju, w tym głównie przemysłu, także promowanie modelu konsumpcji przyjaznej dla środowiska, także dla stylu życia.

ChRL nastawia się strategicznie na budowanie infrastruktury przyjaznej środowisku, mając na uwadze stałe polepszenie warunków życia mieszkańców miast i wsi. Znajduje to wyraz w przestrzeganiu zasady „Błękitnego nieba, przejrzystej wody i czystej ziemi, eliminowanie zanieczyszczenia powietrza, brudnej wody szczególnie w miastach oraz usuwania źródeł zanieczyszczania gleby”. ChRL zwiększa różnorodność i stabilność ekosystemów, ich równowagi i stałego ulepszania, dąży do regeneracji lasów, stepów, jezior, rzek i mokradeł, szczególną ochronę ekosystemu rzeki Jangcy przez 10-letni zakaz połowu ryb, usprawnia się system zagospodarowania gruntów rolnych oraz zapobiegania rozprzestrzeniania się gatunków inwazyjnych, osiągnięcia neutralności emisyjnej. Rewolucyjne zmiany przechodzi energetyka chińska poprzez politykę dekarbonizacji, jednocześnie wykorzystania węgla w czysty i wydajny sposób. ChRL aktywnie uczestniczy w globalnych inicjatywach, mających na celu korzystne zmiany klimatu na Ziemi.¹⁴ (s. 35 Dokumentu).

11. Zwiększanie wydajności i modernizacja systemu bezpieczeństwa narodowego oraz utrzymanie bezpieczeństwa narodowego i stabilności społecznej

Sekretarz Generalny KC KPCh wyszedł od podstawowej zasady, że bezpieczeństwo narodowe jest podstawą odrodzenia narodowego a stabilność społeczna jest warunkiem koniecznym do utworzenia silnego i bogatego państwa. W związku z tym ChRL musi nieustannie stosować wszechstronne podejście do bezpieczeństwa narodowego, łączyć wszystkie aspekty działalności Partii i państwa z obroną bezpieczeństwa, zapewniać trwałe i niezawodne bezpieczeństwo narodowe i stabilność społeczną.

Ochrona bezpieczeństwa narodowego, państwa i jego obywateli jest złożonym zagadnieniem wewnętrznym i międzynarodowym, określonym przez politykę obronną Chińskiej Republiki Ludowej. Jej fundamentem jest bezpieczeństwo polityczne, podstawą jest bezpieczeństwo gospodarcze, gwarantami są bezpieczeństwo wojskowe, naukowe, kulturalne i społeczne a wzmocnieniem jest bezpieczeństwo międzynarodowe.

ChRL podejmuje skoordynowane działania, aby zapewnić bezpieczeństwo wewnętrzne i zewnętrzne, narodowo-państwowe i publiczne, tradycyjne i nietradycyjne, własne i wspólne. Bezpieczeństwo narodowe jest priorytetem polityki KPCh. ChRL umacnia jego podstawy jako gwarancji stabilności społecznej. Chińska Republika Ludowa umacnia budowę pokojowej polityki Chin jako fundament jej bezpieczeństwa wewnętrznego i zewnętrznego. Nowa struktura bezpieczeństwa narodowego jest gwarancją dalszego rozwoju Chin. (s. 36 Dokumentu).

System bezpieczeństwa narodowego wymaga nieustannej optymalizacji i modernizacji, by zapewnić skuteczną i wiarygodną strukturę jego przywództwa. Dotyczy to systemu prawnego, strategicznego i politycznego bezpieczeństwa narodowego, systemu monitorowania ryzyka i wczesnego ostrzegania oraz systemu zarządzania kryzysowego. Tworzony jest skoordynowany, wielowymiarowy i wysoce skuteczny system ochrony bezpieczeństwa narodowego. Stale należy umacniać i podwyższać stopień bezpieczeństwa narodowego, przede wszystkim władzy państwowej, instytucji oraz ideologii. Zapewnia się bezpieczeństwo żywnościowe, surowcowe, energetyczne i zasobów naturalnych oraz bezpieczeństwo kluczowych łańcuchów dostaw i łańcuch wartości w przemyśle. Przedmiotem ochrony są także uzasadnione prawa i korzyści obywateli ChRL oraz podmiotów prawnych działających za granicą.

System bezpieczeństwa narodowego ChRL w płaszczyźnie bezpieczeństwa publicznego funkcjonuje zgodnie z zasadą, że bezpieczeństwo jest najważniejsze a zapobieganie to podstawa. Także i w tym zakresie jest on udoskonalony i modernizowany, dotyczy to zdolności zapobiegania klęskom żywiołowym, łagodzenia ich skutków, a także reagowania w razie wystąpienia nagłych i niebezpiecznych wydarzeń publicznych. Przewiduje się wzmocnienie ochrony danych osobowych, modernizacji podlega system zarządzania społecznego oparty na współpracy, współdziałaniu i wspólnym zarządzaniu instytucjami zarządzania społeczeństwem. Modernizacji i udrożnienia wymaga system metod komunikacji, za pomocą których ludność może domagać się swoich praw i chronić swe interesy. W ChRL „budowana jest wspólnota zarządzania społecznego, w której wszyscy są współodpowiedzialni, każdy wypełnia swoje obowiązki oraz dzieli się korzyściami”. (s. 38 Dokumentu).

12. Osiągnięcie celu stulecia, którym jest budowa armii oraz rozpoczęcie procesu modernizacji wojska i obrony narodowej

Kwestia obrony narodowej jest najważniejszym problemem bezpieczeństwa narodowego. Podstawowymi organami są armia i siły zbrojne Chińskiej Republiki Ludowej. Chińska Armia Ludowo-Wyzwoleńcza powstała w 1927 r. i zapisała na swych kartach liczne zwycięstwa w walce z wrogami wewnętrznymi i najeźdźcami zagranicznymi. ChAL-W zawsze była zbrojnym ramieniem KPCh i chińskiego ludu. Szczególne zasługi miała ona w walce z okupantami japońskimi, która trwała aż do 1945 r., w latach 1950-1953 jej milionowy korpus tzw. chińskich ochotników wspierał zbrojnie bratni naród koreański w wojnie prowadzonej przez imperializm amerykański w Korei, z których ok. 300 000 zginęło w walce o wyzwolenie Korei. Chińska Armia Ludowo-Wyzwoleńcza jest ważnym zbrojnym organem polityki obronnej KPCh i ChRL, wyposażona w najnowocześniejsze rodzaje uzbrojenia defensywnego, na które ostatni budżet ChRL wydaje średnio ok. 2% PKB. Według ostatnich danych wydatki Chin na obronę wynoszą ok. 260-280 mld dol i sytuują się jako drugie po USA w świecie. Zdaniem ekspertów międzynarodowych siła bojowa armii ChRL – największej osobowo armii świata (ok. 2,6 mln żołnierzy) jest trudna do oszacowania ze względu na to, że nie uczestniczyła ona praktycznie od lat 50-tych XX w. w żadnym konflikcie wojennym.

XX Kongres KPCh postawił kwestię rozbudowy i modernizacji Armii jako kluczowe zagadnienie polityczne ze względu na narastające napięcia międzynarodowe i nieustanne wojny, toczone przez imperializm amerykański wokół granic chińskich, żeby wspomnieć tylko wojnę w Korei, Wietnamie, nieustanne wojny na Bliskim i Środkowym Wschodzie, a więc w Afganistanie, wcześniej w Iraku i Syrii, Libii, nieustanne zagrożenie dla Iranu, a u brzegów Chin źródłem napięcia jest Tajwan, obecnie wojna na Ukrainie. Wydaje się, że ta ostatnia toczy się daleko w Europie, ale jej skutki wymierzone są w strategię handlowo-gospodarczą ChRL w następstwie przerwania ważnego szlaku handlowego do Europy przez Ukrainę. Tuż przed wybuchem tej wojny, mając na uwadze pokojową politykę a także własne „szlaki jedwabne”, których Chiny są konsekwentnym orędownikiem, Deng Xiaoping sugerował Ukrainie przyjęcie statusu państwa neutralnego, będącego pomostem między Wschodem a Zachodem. A więc wojna choć toczy się daleko od granic Chin, to pośrednio stuka do granic ChRL i z pewnością wpływa na wzrost wydatków na cele obronne w Chinach i na konieczność dalszej modernizacji Armii.

XX Kongres KPCh postawił przed partią i narodem ważną wręcz strategiczną kwestię „szybszego podniesienia statusu Armii Ludowo-Wyzwoleńczej do rangi wojska światowej klasy”, gdyż jest to „wymóg strategiczny stawiany w erze kompleksowej budowy nowoczesnego państwa socjalistycznego”. Socjalizm z chińską specyfiką i Armia to podstawa strategii ChRL. W sytuacji wielkich sprzeczności międzynarodowych i powstałych zagrożeń ze strony państw imperialistycznych Armia musi odpowiadać wymogom współczesnego pola walki i choć strategia chińska oparta jest na obronie i ma charakter defensywny, niezbędne jest zwiększenie wydatków na budowę nowoczesnych sił zbrojnych. Budowie silnej Armii musi towarzyszyć międzynarodowa polityka budowy korzystnych dla Chin sojuszów obrony pokoju i bezpieczeństwa międzynarodowego.

Podstawowym warunkiem strategii obronnej silnej armii jest przywództwo KPCh nad Armią Ludowo-Wyzwoleńczą a także polityczna budowa Armii na zasadach socjalizmu. Niezbędna jest dalsza modernizacja Armii, jej uzbrojenia, najnowocześniejsze rodzaje uzbrojenia, optymalizacja strategii i taktyki, zmiany organizacyjne w dowodzeniu armią jako całością, okręgami i formacjami bojowymi. Nieustannie podnoszony jest poziom naukowego dowodzenia i wdrażanie najnowszych osiągnięć w obronności. Modernizacji podlega doktryna wojenna, struktury organizacyjne oraz uzbrojenie, wszystko prowadzi to do wyższego stopnia gotowości obronnej i obrony suwerenności narodowej.¹⁵ (s. 38 Dokumentu).

Podstawą ideowo-polityczną Armii jest polityka i ideologia Komunistycznej Partii Chin, jej dotychczasowa bohaterska droga bojowa jako obrońcy kraju i narodu i ponad 70-letni okres pokojowego rozwoju Chińskiej Republiki Ludowej. Relacje Armii, państwa i Komunistycznej Partii Chin są odzwierciedleniem samodzielności organizacyjnej Armii, jej podporządkowania centralnym organom państwowym i ideowo-politycznego kierownictwa KPCh. W relacjach tych występuje spójny czynnik cywilnego podporządkowania Armii Ludowi jako suwerenowi, co znajduje wyraz w pozycji Sekretarza Generalnego KC KPCh, który jest jednocześnie przewodniczącym Centralnej Komisji Wojskowej KC KPCh i ChRL oraz Prezydentem – Przewodniczącym Chińskiej Republiki Ludowej. Dalszym czynnikiem wpływu KPCh na życie ideowo-polityczne Armii jest możliwość zakładania podstawowych organizacji partyjnych w pododdziałach i oddziałach ChAL-W. Kierownicza rola KPCh w Armii znajduje także wyraz w fakcie odrębnego reprezentowania Armii w Ogólnochińskim Zgromadzeniu Przedstawicieli Ludowych jako odrębna frakcja parlamentarna, a także zastępcą Sekretarza Generalnego KC KPCh jako Przewodniczącego Centralnej Komisji Wojskowej jest wysokiej rangi generał armii. ChAL-W jest więc silnym czynnikiem stabilizacji ideowo-politycznej i władzy ludowej w ChRL. Dodatkowymi czynnikami są także systematyczne szkolenia ideowo-polityczne żołnierzy i kadry, ludowa polityka kadrowa, profesjonalne dowództwo wojskowe, silna dyscyplina wojskowa i nieustanna walka z korupcją, wysoki poziom gotowości bojowej i kadry polityczno-wykonawczej, stałe doskonalenie strategii i taktyki wojny ludowej, Armia stale ćwiczy i jest gotowa do walki z potencjalnym nieprzyjacielem, stale się modernizuje i unowocześnia, by była skuteczna i zwycięska na współczesnym polu walki, jeśli zajdzie taka potrzeba. Strategia i taktyka oparta jest na obronie. Aktualnie rozbudowywane są nowe rodzaje wojsk, by armia umiała walczyć i zwyciężać, jeśli zajdzie taka potrzeba. W życiu ideowo-wychowawczym Armii stale jest podkreślana jedność Armii i Ludu a więc jedności ideowo-politycznej Armii i Ludu, wojska i obywateli.¹⁶

13. Przestrzeganie i doskonalenie zasady „jeden kraj, dwa systemy” oraz promowanie zjednoczenia narodowego

Chińska Republika Ludowa cieszy się na arenie międzynarodowej opinią państwa pokojowego i jako stały członek Rady Bezpieczeństwa ma znaczący wpływ na promowanie i realizację pokojowej polityki w skali całego świata. Jej podstawowe założenia sformułowane zostały w 1955 r. na Konferencji w Bandungu i w różnych formach stosowane są w polityce międzynarodowej do czasów współczesnych. Wielkim sukcesem ChRL było doprowadzenie pod koniec lat 90-tych do rokowań z rządem brytyjskim i rządem portugalskim, które zakończyły się likwidacją kolonialnych statusów Hongkongu i Makau i przywróciły te terytoria do chińskiej suwerenności po 100 latach kolonialnej zależności od Wielkiej Brytanii i Portugalii. Był to wielki sukces chińskiej dyplomacji, która sformułowała nową zasadę relacji ChRL z tymi terytoriami pod nazwą „jeden kraj, dwa systemy”. Zgodnie z nią zawarte zostały układy między ChRL a Anglią i Portugalią a także społecznościami b. kolonii o ich odrębnym, autonomicznym statusie na okres 50 lat, w ramach suwerenności ChRL, wyrażającej się w uznaniu zwierzchności ChRL w polityce obronnej i zagranicznej, wszystkie inne sfery życia gospodarczego, finansowego, społecznego i prawnego pozostawały w systemie regulacji autonomicznej. Regulacja ta przyniosła spadek napięcia międzynarodowego w tym rejonie Azji, zapewniła dalszy pomyślny rozwój społeczeństwa Hongkongu i Makau, a jednocześnie przyczyniła się do wzrostu rozwoju gospodarczego ludowych Chin. Była także ważnym akcentem w budowaniu międzynarodowego prestiżu ChRL, demonstrującej, że jest zdecydowana przeprowadzić do końca proces dekolonizacji Chin. Po 25 latach tej polityki Hongkong i Makau nadal pozostają w ChRL jako specjalne okręgi autonomiczne, cieszą się licznymi swobodami jako odrębne podmioty gospodarczo społeczne, ale jednocześnie dzięki dynamicznemu rozwojowi gospodarki chińskiej są coraz mocniej integrowane ekonomicznie z Chinami kontynentalnymi, przynosząc pożytek obu społeczeństwom. Jednocześnie należy odnotować podejmowane liczne próby z ośrodków zagranicznych jak i opozycyjnych sił w Hongkongu i w mniejszym stopniu w Makau, zmierzające do osłabienia procesu integracji i rozniecania separatyzmu pod hasłami „samodzielności” i „sprzeciwu wobec łamania praw obywatelskich przez Pekin”.¹⁷

Inaczej prezentuje się zagadnienie Tajwanu, określanego przez Konstytucję ChRL jako „święta ziemia Chin”. Jest to dobrze rozwinięta duża wyspa na Morzu Wschodnio-chińskim, która od początku XX w. była okupowana przez Cesarstwo Japońskie, w 1945 r. została wyzwolona przez wojska amerykańskie i ponownie stała się częścią Republiki Chińskiej rządzonej przez Kuomintang i gen. Czang Kajszeka. W 1949 r. wraz z powstaniem Chińskiej Republiki Ludowej Tajwan stał się ostatnim schronieniem dla Czang Kajszeka i jego armii, korzystając z ochrony silnego amerykańskiego garnizonu. Próby wyzwolenia Tajwanu podejmowane przez ChRL w następnych latach nie przyniosły oczekiwanego rezultatu i Tajwan jako Republika Chińska był uznawany przez USA i uzależnione od niego państwa kapitalistyczne jako reprezentacja narodu chińskiego także w systemie ONZ. Kres tej fikcji położyła dopiero normalizacja stosunków między ChRL i USA w połowie lat 70-tych XX w., nawiązanie stosunków dyplomatycznych między USA i ChRL, przywrócenie ChRL należnego miejsca w Radzie Bezpieczeństwa ONZ i uznanie przez USA zasady, że są „jedne Chiny” i że „Tajwan jest częścią terytorium Chin”.

Ocieplenie stosunków między Chinami ludowymi i USA nie oznaczało, że USA zrezygnowały ze swej neokolonialnej polityki w tym rejonie świata. W tym czasie Tajwan stał się bardzo ważną częścią systemu obronnego USA obok Japonii, Korei Południowej i Filipin oraz licznych baz wojskowych USA na Morzach Chińskich. Budują one silną zaporę przed możliwościami wyjścia ChRL w strefę Pacyfiku, co dodatkowo umacnia potężna flota wojenna USA na Pacyfiku. W tej sytuacji kwestia Tajwanu stała się ponownie punktem zapalnym w stosunkach amerykańsko-chińskich. Od lat Tajwan stał się faktyczną kolonią USA, dzięki wielkim inwestycjom korporacji USA stał się ważną częścią gospodarki światowej USA a w polityce wojskowej stał się wielką bazą militarną. W polityce wewnętrznej USA na Tajwanie umacniane są siły separatystyczne dążące do ogłoszenia „niepodległości” Tajwanu jako niepodległej i samodzielnej Republiki Tajwanu, co m. in rezultuje uznaniem jej przez ok. 20 państw świata jako nowego państwa. Kwestia Tajwanu jest źródłem napięcia nie tylko na Dalekim Wschodzie a nawet grozi wybuchem nowej wojny w tym rejonie świata.

Chińska Republika Ludowa wielokrotnie zgłaszała protesty w kwestii tendencji separatystycznych Tajwanu jak i przekształcania go w nowe ognisko napięcia a nawet groźby wojny. Rząd ChRL wychodzi z założenia, że Tajwan jest częścią Chin i powinien wrócić do ich suwerenności. Rząd ChRL deklaruje, że realizacja tego celu będzie się odbywać środkami pokojowymi, ale ostatnio rząd chiński oświadczył, że nie wyklucza możliwości „użycia siły i zastrzegamy możliwość podjęcia wszystkich możliwych środków”. (s. 42 Dokumentu).

ChRL powołuje się na argumenty historyczne, międzynarodowe, racje polityki dekolonizacyjnej a także wielkie sukcesy integrowania Hongkongu i Makau z Macierzą, cieszących się powszechnym poparciem obywateli tych autonomicznych okręgów. Chiny nie mogą tolerować wtrącania się i ingerowania obcych państw w sprawy wewnętrzne, co jest powszechnie uznaną zasadą prawa międzynarodowego. Rząd chiński podkreśla, że integracja Hongkongu i Makau z Macierzą przyniosła wielki dalszy ich rozkwit, a także przyczyniła się do wielkiego odrodzenia narodu chińskiego. Z tych powodów stwierdził Xi Jinping „będziemy realizować ogólną strategię dotyczącą rozwiązania kwestii Tajwanu w Nowej Erze oraz będziemy niezachwianie wspierać zjednoczenie narodowe. Zawsze będziemy szanować, troszczyć się o naszych rodaków oraz angażować się w przynoszenie korzyści, a także ze wszystkich sił pracować na rzecz zacieśnienia współpracy, wymiany kulturalnej i gospodarczej po obu stronach Cieśniny Tajwańskiej. Będziemy zachęcać obywateli po stronach cieśniny do wspólnego krzewienia chińskiej kultury oraz zacieśniania więzi. Rozwiązanie kwestii Tajwanu jest sprawą Chińczyków, więc musi zostać rozwiązane przez Chińczyków. Będziemy z największą szczerością i ze wszystkich sił dążyć do pokojowego zjednoczenia, ale nie obiecuje się wyrzeknięcia się użycia siły i zastrzegamy możliwość podjęcia wszystkich niezbędnych środków.” (s. 42 Dokumentu).

ChRL nie będzie tolerować „ingerencji sił zewnętrznych oraz garstki separatystów (…). Zjednoczenie narodu chińskiego musi się dokonać i na pewno się dokona!”. (Tamże, s. 42 Dokumentu).

14. Promowanie pokoju i rozwoju na świecie oraz budowy wspólnoty ludzkiej, którą łączy wspólna przyszłość

Analiza pokoju światowego, zagrożeń, a nawet możliwości i niebezpieczeństwa wybuchu nowej wojny jest przedmiotem zainteresowania wszystkich sił pokojowych na świecie, w tym Chińskiej Republiki Ludowej jako wielkiego mocarstwa, stałego członka Rady Bezpieczeństwa ONZ. Ocena możliwości osiągnięcia trwałego pokoju wychodzi z konstatacji, że obecnie świat będzie szybko się zmieniał. Mówiąc obrazowo „historia przyspieszyła”, pojawiły się nowe wyzwania i konflikty wojenne. Palącym problemem stała się kwestia obrony światowego pokoju, w szczególności wobec nasilającej się wojny na Ukrainie. Świat ponownie znalazł się „na rozdrożu historii”.

Podstawową kwestią międzynarodową jest, jak uniknąć wielkiej, a nawet światowej wojny, jak znaleźć się na ścieżce powszechnego rozwoju i budowy wspólnoty ludzkości, „którą łączy wspólnota przyszłości” (s. 43 Dokumentu).

Chinom w polityce międzynarodowej przyświecają następujące cele: 1. Konsekwentne dążenie do pokoju. 2. Chiny respektują uznane międzynarodowe normy pokojowego współistnienia, w tym sprawiedliwości i uczciwości. 3. Chiny sprzeciwiają się hegemonizmowi i polityce siły. 4. Odrzucają mentalność zimnowojenną i ingerencję w sprawy wewnętrzne innych państw. 5. Chiny uroczyście deklarują, że „nigdy nie będą dążyć do hegemonii ani do ekspansji”. 6. Potwierdzają obowiązywanie Konferencji w Bandungu Pięciu Zasad Pokojowego Współistnienia. 7. Współczesne stosunki międzynarodowe powinny się opierać na partnerstwie, równości, otwartości i współpracy na zasadzie wzajemnych korzyści. 8. Szczególną uwagę Chiny przywiązują do „zacieśnienia współpracy z krajami rozwijającymi się w oparciu o zasady wiarygodności, rzetelności, słuszności i sprawiedliwości i obrony wzajemnych korzyści krajów rozwijających się”. 9. Chiny konsekwentnie realizują politykę otwarcia na świat i strategię osiągania wzajemnych korzyści. 10. Chiny promują budowę otwartej gospodarki światowej, korzystnej dla wszystkich narodów świata. 11. Chiny w rozwoju gospodarki światowej dążą do nie tylko pokojowych relacji, ale także ochrony naturalnego środowiska. 12. Chiny pełnią aktywną rolę w budowie i reformie światowego systemu zarządzania. 13. System ten postrzegają jako oparty na multilateralizmie, demokratyzacji i sprawiedliwszym i uczciwym rozwoju światowego zarządzania. 14. Chiny podjęły inicjatywę globalnego rozwoju i globalnego bezpieczeństwa i są gotowe do współpracy w celu ochrony „wspólnych wartości całej ludzkości: pokoju, rozwoju, uczciwości, sprawiedliwości, demokracji, wolności, wzajemnego zrozumienia i zacieśniania więzi z innymi narodami, aby sprostać globalnym wyzwaniom wszelkiego rodzaju. Naród chiński jest gotowy współpracować ze wszystkimi ludźmi, aby stworzyć światową przyszłość dla ludzkości”.¹⁸ (s. 44 Dokumentu).

15. Stanowcze i wszechstronne kierowanie Partią oraz realizowanie nowego wielkiego projektu jakim jest budowa Partii Nowej Ery

Komunistyczna Partia Chin odgrywa kluczową rolę w budowie wszechstronnego nowoczesnego państwa socjalistycznego i promowaniu wielkiego odrodzenia narodu chińskiego. KPCh jest największą liczbowo marksistowską partią świata, liczy ponad 96 mln członków i ok. 4,5 mln podstawowych organizacji partyjnych. Dzięki swej ponad 100 letniej historii i wielkim zwycięstwom w walce o społeczne wyzwolenie ludu chińskiego spod ucisku kapitalistycznego, w walce o demokrację i postęp społeczny, sukcesy rewolucji ludowo-demokratycznej i socjalistycznej, budowie podstaw ustroju socjalistycznego i rozbudowie socjalizmu z chińską specyfiką cieszy się wielkim autorytetem wewnątrz kraju jak i na arenie międzynarodowej. Ponad 70 lat rządów KPCh potwierdziły prawidłowość strategicznej linii KPCh, co w szczególności wiąże się z reformami Deng Xiaopinga zapoczątkowanych pod koniec lat 70-tych ub. w. i realizowanych obecnie jako kurs budowy socjalizmu z chińską specyfika.

Aktualnie KPCh stoi w obliczu realizacji wielkich zadań umacniania budowy umiarkowanej pomyślności i średniego dobrobytu do 2035 r. i następnego planu budowy rozwiniętego społeczeństwa socjalistycznego do 2049/50 r., w którym planuje się osiągnięcie poziomu rozwoju gospodarki nie tylko na miarę największej gospodarki świata, ale także pod względem PKB per capita. Zdaniem kierownictwa KPCh zakreślone cele rozwoju gospodarczo-społecznego są realne i możliwe do osiągnięcia, biorąc pod uwagę dotychczasową modernizację chińskiej gospodarki, rozwój sił wytwórczych na miarę nowoczesnej rewolucji naukowo-technologicznej, wielkie zasoby siły roboczej oraz wartości, zasady i mechanizmy chińskiej gospodarki, łączącej realistycznie socjalizm z chińską specyfiką, z socjalistyczną gospodarką rynkową. Zdaniem ekspertów nie tylko chińskich, także zagranicznych, w tym amerykańskich zamierzenia te są w pełni realne, o ile nie dojdzie do jakiejś wielkiej wojny lub innego światowego kryzysu. W każdym razie kapitalizm, w szczególności burżuazja międzynarodowa na czele z kapitałem amerykańskim widzi w ludowych Chinach zagrożenie i niebezpieczeństwo ze strony nowego wielkiego klasowego przeciwnika i dąży ze wszystkich sił do zahamowania ich potężnego rozwoju, a nawet do zniszczenia ich, przygotowując nową wielką wojnę. Jest to realne zagrożenie, co potwierdzają ostatnie wielkie konflikty wojenne na Bliskim i Środkowym Wschodzie, szczególnie w Afganistanie a ostatnio na Ukrainie.¹⁹

W tej sytuacji polityka wewnętrzna i zagraniczna Chińskiej Republiki Ludowej musi w większym stopniu dostrzegać te niebezpieczeństwa i i im zapobiegać poprzez budowę światowego frontu pokojowego a w płaszczyźnie wewnętrznej dążyć do większej zwartości ideowo-politycznej nie tylko KPCh, także całego narodu. Jedną z form tego wielkiego procesu ideowo-politycznego jest umocnenie przywództwa KPCh we wszystkich sferach życia społeczno-gospodarczego i politycznego Chin, m. in. znalazło to wyraz w czasowym odstąpieniu od konstytucyjnej zasady pełnienia funkcji przez Xi Jinpinga przez 2 kadencje, który wraz ze swymi towarzyszami w Biurze Politycznym KC KPCh stanowi jądro organizacyjno-polityczne Partii i Chińskiej Republiki Ludowej, stojąc na straży prawidłowej realizacji zadań socjalizmu z chińską charakterystyką, obrony kraju przed zagrożeniem wewnętrznym i umacniania pozycji Chin w życiu międzynarodowym.

Dokument podkreśla konieczność dalszych reform nie tylko gospodarki i innych sfer życia społecznego, także konieczność doskonalenia działalności partyjnej, tak by „nieustannie rozwiązywać problemy (…) w sposób świadomy i stanowczy, zdobywając poparcie ludzi i umacniając swoją pozycję” przez „wszechstronność i rzetelność (…) rządów”. (s. 45 Dokumentu).

„Dlatego Partia musi nieustannie podążać drogą reform wewnętrznych, nie można zmniejszać wysiłków, zatrzymać się w drodze i odpocząć (…). Musimy kontynuować nowy wielki projekt budowy Partii w Nowej Erze oraz sprawiać, żeby reforma wewnętrzna Partii doprowadziła do reform wewnętrznych”. Partia musi być zdolna „do dokonywania samooczyszczania, samodoskonalenia i wewnętrznej odnowy. Dzięki temu Partia będzie wierna swojej misji założycielskiej, która stanowi stabilną podstawę zarządzania krajem socjalistycznym o chińskiej specyfice”. (s. 45-46 Dokumentu).

KPCh musi umacniać scentralizowane i jednolite przywództwo Komitetu Centralnego, co jest gwarancją prawidłowej realizacji jej misji historycznej czyli zbudowanie społeczeństwa socjalistycznego. W związku z tym niezbędna jest dalsza centralizacja w kierowaniu KPCh, umacnianiu jednolitości przywództwa Partii, dzięki czemu możliwe jest zapewnienie ogólnej kontroli i koordynacji działań oraz spójności całego systemu kierowania wielki krajem i narodem. Socjalizm z chińską specyfiką jest strategią i doktryną polityczną KPCh i Chin w Nowej Erze.

KPCh prowadzi nieustanny dialog między kierownictwem a bazą członkowską Partii, KPCh stawia i rozwija nowe cele i zadania, niesione przez nowe wyzwania czasowe i zmieniające się warunki międzynarodowe. ChRL nie buduje socjalizmu na pustyni, lecz w warunkach chińskich, wśród licznych narodów świata i w zmieniającej się sytuacji politycznej i gospodarczej, jednocześnie dostosowuje się do warunków chińskich. Kieruje się zasadą, że „jesteśmy świadomymi i gorliwymi wyznawcami oraz wiernymi wykonawcami wspólnych idei socjalizmu z chińską specyfiką i wzniosłych idei komunistycznych”. W związku z tym KPCh dostosowuje i rozwija ogólne zasady komunizmu i jego naukowej ideologii do konkretnych warunków czasowych i cywilizacyjnych Chin. W konkluzji tej części wystąpienia Xi Jinpinga, stwierdził, że realizując prawidłowy, skuteczny i mający na uwadze stałą poprawę warunków życiowych ludzi program KPCh musi nieustannie trzymać się i twórczo rozwijać powszechne wartości i zasady socjalizmu. Dlatego niezbędna jest skuteczna kontrola i nadzór, co w sumie zapewnia wszechstronne i odpowiedzialne przywództwo w ramach całej partii i kraju, i co jest gwarancją sukcesu. KPCh musi być nie tylko skuteczna w tym procesie, także odpowiedzialna. (s. 46 Dokumentu).

Ważną rolę w osiąganiu misji historycznej KPCh ma polityka kadrowa, która sprowadza się do kształtowania kadr nie tylko dla aparatu organizacyjnego partii, także podstawowego i społecznego. KPCh sformułowała następujące kryteria doboru kadr: 1. Kryterium cnotliwości i umiejętności, kryterium przewagi cnotliwości oraz kryterium wyboru na podstawie zasług, a nie pochodzenia. Na marginesie dodajmy, że jest to kryterium pobrane z bogatego arsenału filozofii i etyki konfucjańskiej, nadal mocno zakotwiczone w chińskim społeczeństwie. 2. Kadry muszą być lojalne, sumienne oraz tworzyć silne i kompetentne zespoły kierownicze. 3. Kadry są wychowywane w duchu kultywowania ducha walki i nieustannego doskonalenia się, wykonywania zadań i podejmowania odpowiedzialności. 4. Kadry muszą być wrażliwe na krytyczne uwagi płynące „z dołów partyjnych” i sygnalizować narastające problemy instancjom, jednocześnie trzeba umieć kształtować bazę członkowską zgodnie z dyrektywami wyższych instancji. 5. Kadry muszą pracować nad doskonaleniem poziomu ideowo-politycznego szeregowych członków Partii i umacniać w nich ducha czystości ideowo-politycznej. 6. Wszyscy członkowie Partii muszą być przodownikami ideowo-politycznymi w swych środowiskach. 7. Od kadr partyjnych należy wymagać odpowiedzialności ideowej i politycznej zgodnie z zasadą, że partia jest wszędzie, gdzie jest nawet 1 członek KPCh. 8. Kadry partyjne muszą aktywnie zwalczać korupcję, biurokrację, formalizm, frakcyjność i uprzywilejowanie. (s. 47 Dokumentu).

Mówca w zakończeniu tej części przemówienia szczególną uwagę zwrócił na zagrożenia korupcji, która z całą surowością prawa zwalczana jest przez KPCh i odpowiednie organy państwowe. „Będziemy podejmować surowe kroki w celu egzekwowania dyscypliny partyjnej, wytrwale podtrzymywać ducha „ośmiu regulacji centralnych” oraz przeciwstawiać się „czterem wiatrom”, skupiając się na walce z formalizmem, biurokracją, poczuciem wyższości, oraz uprzywilejowanym traktowaniem. Będziemy wytrwale walczyć z korupcją, która jest największym zagrożeniem dla witalności i waleczności Partii. Likwidacja korupcji jest najbardziej gruntowną reformą wewnętrzną Partii. Tak długo jak istnieją warunki dla korupcji, walka z nią nie może ustać nawet na chwilę. Zawsze musi brzmieć sygnał do ataku. Wszyscy musimy podejmować kroki, aby nikt nie miał odwagi, możliwości ani chęci do ulegania korupcji. Musimy wykazać zerową tolerancję wobec korupcji, penalizować ją oraz nie pozwalać na zachowania sprzyjające jej powstaniu”. (s. 48 Dokumentu).

Na zakończenie Xi Jinping sformułował podstawowe wnioski i następujące tezy do dyskusji na 20. Kongresie:

„Towarzysze! Czasy nas wzywają, ludzie na nas liczą”. Komunistyczna Partia Chin i Chińska Republika Ludowa mają wielką historię i klarownie wytoczoną drogę dalszego marszu ku postępowi społecznemu. Jedynym sposobem, aby sprostać tym wyzwaniom jest zachowanie wytrwałości i niezłomności w postępowaniu”. KPCh musi pamiętać, że „przestrzeganie ogólnego kierownictwa Partii jest jedyną drogą do utrzymania i zapewnienia rozwoju dla socjalizmu o chińskiej specyfice, natomiast socjalizm o chińskiej specyfice jest jedyną drogą do osiągnięcia wielkiego odrodzenia narodu chińskiego. Jedność i walka to jedyne metody służące do stworzenia przez naród chiński wielkiego, historycznego czynu.” (s. 48 Dokumentu).

Droga ku stabilnej i lepszej przyszłości wytyczona jest w oparciu o wartości i teorię naukowego socjalizmu, marksizmu, leninizmu i wielkiego historycznego dorobku socjalizmu z chińską charakterystyką, rozwijanego od ponad 100 lat i wdrażanego w praktyce ustrojowej Chińskiej Republiki Ludowej od 1949 r. pod kierownictwem Komunistycznej Partii Chin. Chiny także w obecnej Nowej Erze kontynuują twórczo ten kurs, zapewniając, że realizacja chińskiego marzenia – snu jest możliwa, jeśli KPCh uruchomi twórczą kreatywność setek milionów obywateli, „aby zbudować nowoczesny, socjalistyczny kraj”. KPCh służy ludziom całym sercem, zawsze koncentruje się na ludzie i jego interesach. Partia z konsekwencją wdraża koncepcję „linii mas” szanuje inicjatywę ludu, wdraża w działalności zasadę „od ludzi dla ludzi”, stałą praktyką jest utrzymywanie stałej więzi z ludźmi, akceptuje ich nadzór i krytykę, dzieli z nimi wspólny los, radości i troski, Partia niezmiennie umacnia jedność wszystkich grup etnicznych, wszystkich Chińczyków w kraju i za granicą. (s. 49 Dokumentu).

KPCh ceni wysoko w tym procesie rolę młodego pokolenia. Obecnie młodzież po raz pierwszy w historii Chin ma olbrzymie możliwości rozwojowe swych talentów. Jest ona podstawą i przyszłością narodu i Komunistycznej Partii Chin. Nieustanna praca z młodzieżą ma strategiczne znaczenie dla przyszłości, KPCh musi nieustannie wyjaśniać naukową teorię Partii, socjalizmu z chińską specyfiką, wyjaśniać istotę misji historycznej KPCh a w szczególności cele przyszłościowe. Xi Jinping zaakcentował, że „Młodzi ludzie powinni nieustannie słuchać głosu Partii i podążać za nią twardo stąpając po ziemi, ale mając głowę pełną marzeń i aspiracji. Powinni dążyć do stawania się wspaniałą młodzieżą Nowej Ery, pełną odwagi do realizacji szlachetnych czynów i marzeń, nie bojąc się odpowiedzialności, ani trudności. Młodość rozkwitnie i pokaże swoją żarliwość i blask, gdy będzie budować nowoczesne państwo socjalistyczne”. (s. 50 Dokumentu).

W zakończeniu wystąpienia Sekretarz Generalny KC KPCh Xi Jinping zwrócił się do delegatów na 20. Ogólnochiński Kongres Komunistycznej Partii Chin, do Partii, Armii, Narodu Chińskiego i wszystkich grup etnicznych, a pośrednio także do opinii publicznej całego świata z następującym apelem: „Towarzysze! Partia dzięki swoim wysiłkom dokonała spektakularnych, stuletnich osiągnięć, a nasze wspólne wysiłki z pewnością doprowadzą do jeszcze bardziej imponujących dokonań. Niechaj cała Partia, cała Armia, cały Naród Chiński, niechaj wszystkie grupy etniczne jednoczą się wokół Komitetu Centralnego Partii. Pamiętajmy, że czcze gadanie naraża kraj na niebezpieczeństwo, a ciężka praca przynosi dobrobyt. Bądźmy pełni ufności, bądźmy zjednoczeni, pracujmy ze wszystkich sił i z odwagą kroczmy naprzód. Musimy się zjednoczyć i wspólnie walczyć, żeby zbudować nowoczesne państwo socjalistyczne i osiągnąć wielkie odrodzenie Narodu Chińskiego!” (s. 50 Dokumentu)²⁰.

Podsumowanie

Odnosząc się do kwestii postawionej w podtytule artykułu czy 20. Kongres KPCh był kontynuacją czy też dyskontynuacją dotychczasowej polityki Chińskiej Republiki Ludowej można z uzasadnieniem stwierdzić jej kontynuację tak w aspekcie wewnętrznym jak i zagranicznym, które wyrażały się w dalszej budowie socjalizmu z chińską specyfiką, określanej też jako „socjalistyczna gospodarka rynkowa” i zapewniła krajowi dynamiczny i stabilny rozwój, wyrażający się w ostatnim 10-leciu w podwojeniu PKB. Umożliwiło to Chinom rozwinąć jakościowo gospodarkę i rozwiązać podstawowe problemu społeczne narodu. Jednocześnie pogłębiają się sprzeczności klasowe między silnym sektorem burżuazyjno-kapitalistycznym tak wewnętrznym jak i zagranicznym, które mogą w przyszłości antagonizować społeczeństwo i stać się czynnikiem dysfunkcjonalnym.

W polityce zagranicznej Chińska Republika Ludowa kontynuuje kurs pokojowej niezależnej polityki i stara się integrować wokół siebie liczne kraje rozwijające się, czemu służy szczególnie Inicjatywa Pasa i Szlaku. Gwarancją kontynuacji jest osoba Xi Jinpinga (i nowego kierownictwa), skupiającego w swych rękach najwyższe funkcje partyjne, państwowe i wojskowe, który otrzymał mandat dalszego sprawowania tych funkcji, co zapewne będzie potwierdzone podczas wiosennej sesji Ogólnochińskiego Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych. Można także prognozować, że główne założenia polityki Chin będą kontynuowane do 2035 i 2049/50 r., co wynika z planów perspektywicznych KPCh i ChRL. Czynniki dysfunkcjonalne mogą wystąpić wraz z rosnącymi napięciami międzynarodowymi, szczególnie wojną na Ukrainie oraz niebezpieczeństwem napaści na ChRL przez imperializm USA, NATO i inne pakty wojskowe, szczególnie na półkuli wschodniej, co może grozić wybuchem wojny światowej i atomową katastrofą. ChRL jest ostoją pokoju w świecie.

Zbigniew Wiktor

Wrocław, 28 lutego 2023 r.

Źródła i Literatura:

An Introduction to Chinese Confucianism, Taoism and Buddism. Editors -in-chief: Ji Li, Wang Yeqing. Translators: Chu Ming Hon, Qin Kai, Xin Wei, 2014;

Behrens Uwe, Feinbild Chinas. Was wir alles nicht ueber die Volksrepublik wissen. Berlin 2021;

Bogusz M., Chiny po XX. Zjeździe KPCh: nowy etap rewolucji Xi Jinpinga. Pobrano z Internetu 20.01.2023;

Chak Kwan, King Lun Ngok. David Philips, Polityka społeczna w Chinach. Rozwój a dobrostan. Przekład Justyna Karwacka, Natalia Bradbury. Wydawnictwo Wyższej Szkoły Pedagogicznej TWP w Warszawie. Warszawa 2012;

Das politische System dr USA. Geschichte und Gegenwart. Berlin 1987;

Ekonomia rozwoju. Pod red. B.Fiedora i K.Kociszewskiego. Wydawnictwo Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu. Wrocław 2010;

Goebel Ruediger, Die Welt wird nicht zum „Globus der NATO”. „UnsereZeit”. Essen, 21.VII. 2023;

Góralczyk Bogdan, Wielki Renesans. Chińska Transformacja i jej konsekwencje. Wydawnictwo Akademickie DIALOG, Warszawa 2018;

Globalizacja i regionalizacja w gospodarce światowej. Księga Jubileuszowa Profesora Janusza Rymarczyka. Pod red. Bogusławy Skulskiej, Małgorzaty Domiter, Wawrzyńca Michalczyka. Wydawnictwo Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu. Wrocław 2012;

Gud Maya X., Zaufanie do systemu. Sukces chińskiego „alternatywnego” modelu rozwoju. Wydawnictwo Adam Marszałek. Toruń 2021;

Inicjatywa Pasa i Szlaku, Chińska ekspansja, nowe łańcuchy wartości i rosnąca rywalizacja. Red. naukowa Mariusz-Jan Radło. Wydawnictwo Szkoł Główna Handlowa, Oficyna Wydawnicza. Warszawa 2020;

Jung Chang, Cesarzowa Wdowa CIXI. Konkubina, która stworzyła współczesne Chiny. Tłumaczenie Anna Gralak. Wydawnictwo ZNAK, Kraków 2021;

Lin Jingzi, Pu Pin, Wybór Chin. Pokojowy rozwój i budowa harmonijnego świata. Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2013;

Modrow Hans, Bruecken Bauer. Als sich Deutsche und Chinese nahe kamen. Eine persoenliche Rueckschau, Berlin 2021;

Rakowski Mieczysław, Przemiany i szanse socjalizmu. Warszawa 2004;

Renkl Conny, Planmaessiger Aufbau. Ein Rueckblick auf den Nationalen Volkskongress in China. „Unsere Zeit”, Essen, 21.VII.2023.

Rodziński Witold, Historia Chin. Wrocław, Warszawa, Kraków, Gdańsk, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1974;

Rowiński Jan, Jakóbiec Wojciech, System konstytucyjny Chińskiej Republiki Ludowej. Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 2006;

Wiktor Zbigniew, Chiny na drodze socjalistycznej modernizacji. Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2008;

Wiktor Zbigniew (i uczniowie), Chińska Republika ludowa szansą dla świata, Polski i Socjalizmu.

Wydawnictwo Marszałek Develompment and Press, Toruń 2022;

Wiktor Zbigniew, Mieczysław Rakowski, Rozwój i prognozy przyszłości Chin w zmieniającym się świecie. Dokąd zmierzają Chiny i świat. Wydawnictwo Adam Marszałek. Toruń 2012;

Wolton Thierry, Historia komunizmu na świecie. Próba dochodzenia historycznego. Przełożył Michał Romanek. Wydawnictwo Literackie. Kraków 2021;

100 pojęć do zrozumienia Komunistycznej Partii Chin. Wyd. A.Marszałek, Toruń 2017;

Xi Jinping, O tworzeniu wspólnej przyszłości dla ludzkości. Wydawnictwo Development and Press, Toruń 2020;

Xi Jinping, The Governance of China IV. Foreign Languages Press, Beijing 2022;

Xi Jinping, Zarządzanie Chinami I. Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2019;

Zapis Sprawozdania Xi Jinpinga na 20. Kongresie KPCh, przetłumaczony przez Ambasadę ChRL w Warszawie. Pobrano z Internetu w listopadzie 2022 r.;

Zhang Rijian, Globalizacja a Przyszłość Chin. Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2021.

Przypisy: