Jan Kurowicki


Avatar photo

O Jan Kurowicki

(ur. 1943 - zm. 2017) Filozof, krytyk literacki, poeta, eseista i prozaik. Ukończył Wydział Filozoficzny na Uniwersytecie Warszawskim. Debiutował jako poeta w 1966 roku na łamach tygodnika „Kultura”. Od 1983 roku był profesorem nadzwyczajnym Uniwersytetu Wrocławskiego. Kierownik katedry Nauk Społecznych Akademii Ekonomicznej im. Oskara Langego we Wrocławiu na Wydziale Gospodarki Regionalnej i Turystyki w Jeleniej Górze. Członek Stowarzyszenia Marksistów Polskich i Polskiego Towarzystwa Hegla i Marksa.

13 kwietnia b.r. Lech Wałęsa, po obejrzeniu zawartości „teczek Kiszczaka” na swój temat, wyszedł z IPN zadowolony. „To są fałszywki” – oświadczył. Przypadek L. Wałęsy Ekspert stwierdził: „Tych donosów nie mógł napisać Wałęsa, bo jego pismo na początku lat 70-tych ubiegłego wieku nie miało wyrobionego, „płynnego” charakteru. Ich jednak autentyczności […]

Okruchy niepoprawności: Wałęsa i kanibalizm


Steinbeck, ludzie pracy i wędrówki za chlebem – o tym, jak niewiele zmieniło się od lat 30. Gdy czytam różne doniesienia o położeniu ludzi pracy w objętym kryzysem świecie, o wielkich migracyjnych ich wędrówkach, które tzw. Europie spokój odbierają, o zapiekłym, beznadziejnym i ślepym miotaniu się – mam wrażenie, że […]

Okruchy niepoprawności: obrazek na 1 maja


Rzecz o wyborze i zniewoleniu, konsekwencjach i ograniczeniach – w miłości, literaturze, sztuce i życiu. Pewien pan przez długie lata trwał w zatwardziałym starokawalerstwie. Odrzucał wszelkie oferty i okazje, podsuwane mu przez przyjaciół i znajomych. Kiedy dziwili się temu – wyjaśniał, że szuka idealnej kobiety. Aż gdzieś koło pięćdziesiątki, gdy […]

Okruchy niepoprawności: wiosenne trele-morele



Złoty Cielec miał i ma zdecydowanie złą opinię. Bywa często synonimem boga-uzurpatora lub bóstwa pozornego. Innym razem – fałszywej czy zwodniczej idei, której uległa jakaś zaczadzona nią wspólnota społeczna. Wówczas odstrasza. Zarówno w obrębie religii, jak i poza nią. Choć ci, co figurę Cielca przywołują, nie kierują się zwykle namysłem, […]

Okruchy niepoprawności: obrona Złotego Cielca


Był sobie kiedyś Tadeusz Kotarbiński – myśliciel, logik, historyk nauki, poeta i aforysta. Po jego bogatym życiu intelektualnym pozostała określona filozofia i metodologia, głębokie studia z logiki i jej dziejów, opracowanie podstaw prakseologii, czyli nauki o dobrej, skutecznej robocie, stworzenie systemu etycznego pod nazwą etyki niezależnej. A także – tomiki […]

Przypomnienie i morał




1 marca był tego roku dniem szczególnie wzmożonego międlenia słów: „wolność”, „niepodległość”, „patriotyzm”, „antykomunizm” i „komunizm”. Po ulicach miast i miasteczek maszerowały wojskowe mundury i trzewiki “żołnierzy wyklętych”, nazywanych teraz chętnie “niezłomnymi”. Wypełniały je ciała (na ogół) młodych ludzi. Odbyły się stosowne, jasełkowe rekonstrukcje zdarzeń minionych. W szkołach prowadzono spotkania […]

Okruchy niepoprawności: zdradzona historia


Jeszcze przed ogłoszeniem werdyktu Komisji Weneckiej, a po przecieku jego projektu, krytycznego wobec trzymających władzę, szef polskiego MSZ oświadczył, iż nie zaakceptuje go. Uważa bowiem, że Komisja, dopuszczając do niego, straciła wiarygodność. Niech więc spada na drzewo. Nie interesowało go, czy treść orzeczenia będzie odpowiadać stanowi faktycznemu, ale zdarzenie względem […]

Wiarygodność i polityka


W drugiej połowie lutego na zawsze odszedł na niebieskie pastwiska Umberto Eco – filozof, mediewista, pisarz, eseista, felietonista, reporter nawet. Pozostały po nim liczne książki i film „Imię róży” na podstawie jego powieści pod tym samym tytułem. Jego twórczości wszakże nie da się zamknąć w żadnej formule, określającej zawód czy […]

W krainie sokratejskiej zabawy



Wszystko mi jedno, czy Lech Wałęsa to niezłomny bohater, który „obalił komunę”, czy nędzny kapuś i tchórzliwy pajac na usługach SB. Nawet mi na myśl nie przychodziło, by rozpatrywać go w tych kategoriach. Ani teraz nie przychodzi. Od 1980 r. po dziś mam go bowiem za średnio inteligentnego, niedouczonego wiejskiego […]

Wałęsa jako przejaw zaczadzenia



Smutne, ale prawdziwe: im mądrzejsza jest ludzkość jako całość, tym głupszy jest człowiek jako jednostka. Cebula jako źródło odwagi W opowiadaniu „Ranny Sokrates” Bertolda Brechta czytamy: „Rankiem przed bitwą (z Persami pod Delion – przyp. J.K.) Sokrates przygotowywał się do krwawej rozprawy, jak mógł najlepiej – to znaczy żuł cebulę, […]

Okruchy niepoprawności: niezawiniona głupota