Do członków i kadry CPUSA,
Do robotników walczących w USA,
Do wszystkich partii komunistycznych i robotniczych,

Drodzy towarzysze,

W lutym 2011 r. przewodniczący CPUSA, Sam Webb, opublikował artykuł w czasopiśmie „Political Affairs”, elektronicznej publikacji CPUSA, zatytułowany „Partia socjalizmu w XXI wieku: jak wygląda, co mówi i co robi” („A Party of Socialism in the 21st Century: What It Looks Like, What It Says, and What It Does”)

Zwłaszcza jeśli do konkretnego artykułu dołączona jest uwaga redakcyjna, która stwierdza, że „Następujący artykuł przedstawia wyłącznie poglądy jego autora. Niekoniecznie odzwierciedla oficjalne poglądy jakiejkolwiek organizacji lub kolektywu”, to jest dla nas oczywiste, że publiczne stanowisko szefa partii komunistycznej w tak ważnej kwestii wymaga szczególnej uwagi.

16 lutego otrzymaliśmy pismo od redakcji „Political Affairs”, w którym poproszono nas o przesłanie naszej opinii. Nasza partia, po przestudiowaniu tego artykułu i reakcji, jakie wywołał w szeregach komunistów zarówno w USA, jak i na arenie międzynarodowej, uważa za konieczne zajęcie publicznego stanowiska za pośrednictwem tego listu, czego wymaga jej odpowiedzialność jako części międzynarodowego ruchu komunistycznego.

W naszej ocenie mamy do czynienia z kompleksową platformą likwidacyjną złożoną z 29 tez, która została postawiona przed międzynarodowym ruchem komunistycznym i proponuje całkowitą rewizję zasad i tradycji rewolucyjnych ruchu komunistycznego.

KKE (Komunistyczna Partia Grecka), jako część międzynarodowego ruchu komunistycznego, uważa za swój obowiązek odrzucenie tej platformy, która kwestionuje potrzebę istnienia partii klasy robotniczej w USA i w ogóle nastawiona jest przeciwko ruchowi rewolucyjnemu i antyimperialistycznemu na arenie międzynarodowej.

XVIII Zjazd naszej partii podkreślił, że „Walkę z tendencjami socjaldemokratyzacyjnymi w partiach komunistycznych – przejawiającymi się w wyniku interwencji mechanizmów imperialistycznych, ideologii antykomunizmu i mediów burżuazyjnych – należy toczyć stanowczo i konsekwentnie, broniąc historycznej roli klasy robotniczej i jej zorganizowanej awangardy, zasady marksizmu-leninizmu i socjalizmu. Zadanie to nabiera jeszcze większego znaczenia w obliczu rosnącej ofensywy antykomunistycznej w Unii Europejskiej i na arenie międzynarodowej.”

Drodzy towarzysze,

Platforma, która została dzisiaj zaprezentowana poprzez artykuł przewodniczącego CPUSA, stanowi, jak zauważa sam autor, zwieńczenie procesu „dostosowań” prowadzonych w ostatniej dekadzie. W okresie tym miały już miejsce wydarzenia, które z niepokojem obserwowali komuniści w Grecji, ale także w USA i innych krajach, takie jak:

• Przekazanie archiwów partii imperialistom, burżuazyjnemu państwu USA w 2007 roku.
• Zamknięcie wydawania drukowanego gazety „People’s Weekly World” i czasopisma „Political Affairs”, przy jednoczesnej zmianie ich charakteru.
• Organizacyjne kurczenie się i przemieszczenie partii.
• Polityczne „wleczenie się” za jednym z dwóch filarów burżuazyjnego systemu politycznego USA, czyli za Partią Demokratyczną.
• Stanowisko wobec ambicji imperializmu USA (np. odrzucenie żądania natychmiastowego wycofania się z Iraku)
• Zablokowanie Wspólnego Oświadczenia Nadzwyczajnego Zgromadzenia Partii Komunistycznych i Robotniczych w Damaszku, ponieważ w ostatecznym tekście znalazło się stanowisko o wycofaniu imperialistycznych sił okupacyjnych z Iraku.

Elementy te nasiliły się po XXIX Kongresie CPUSA. Nieprzypadkowo zaraz po zjeździe w „Political Affairs” ukazał się artykuł, w którym poddano w wątpliwość nie tylko potrzebę zachowania nazwy partii, ale możliwość, a nawet konieczność istnienia dzisiaj w USA partii komunistycznej. Dziś platforma Webba stanowi zwieńczenie tego kursu i otwarcie propaguje porzucenie światopoglądu marksistowsko-leninowskiego, zniesienie centralizmu demokratycznego i podważenie zasad partii nowego typu. Chcielibyśmy zwrócić Waszą uwagę na następujące podstawowe aspekty tej platformy:

W KWESTII TEORII PARTII:

Proponuje zastąpienie naszej teorii eklektyczną mieszanką, która nie wykracza poza granice liberalnej ideologii burżuazyjnej. Atakuje bezpośrednio ideologię marksizmu-leninizmu, która stanowi jedno z głównych praw istnienia i działalności partii nowego typu. Jak zauważył W.I. Lenin: „Bez teorii rewolucyjnej nie może być ruchu rewolucyjnego… Rolę bojownika awangardy może pełnić jedynie partia kierująca się najbardziej zaawansowaną teorią”. Na tej specyficznej platformie promuje się różne skrajnie stare stanowiska oportunistyczne jako nowe (np. marksizm-leninizm jest obcy, antydemokratyczny, jest wypaczeniem marksizmu przez Stalina itp.), są to stanowiska, które rozbrajają ruch robotniczy i oddają go, bez narzędzi teoretycznych, w szpony systemu wyzysku.

O KWESTII PROPOZYCJI POLITYCZNYCH PARTII KOMUNISTYCZNEJ:

Promuje pogląd, że w ramach kapitalizmu mogą istnieć rozwiązania na korzyść klasy robotniczej. W ten sposób promuje jako rozwiązanie alternatywne linię tzw. „zielonych” restrukturyzacji kapitalistycznych. Ponadto platforma Webb uważa, że charakterystyka kryzysu jako kapitalistycznego kryzysu nadprodukcji jest niewystarczająca. Wypacza istotę nadmiernej akumulacji kapitału, kojarząc ją z… brakiem możliwości inwestycyjnych. Stwierdza charakterystycznie: „Bez nowego Nowego Zielonego Ładu na poziomie globalnym trudno przewidzieć, skąd będzie pochodzić dynamika zapewniająca trwały wzrost gospodarczy, nie mówiąc już o długim boomie”.

Poglądy te przetwarzają socjaldemokratyczne i oportunistyczne teorie na temat recesji i rozwoju gospodarczego, które wybielają kapitalizm i ukrywają jego klasową istotę, co prowadzi Partię Komunistyczną do rezygnacji ze swojego strategicznego celu i do wspierania propozycji politycznych, których celem jest zdobycie przez kapitalistów nowych superzysków w imię „ekologii”, jednocześnie zamieniając przyrodę i bogactwa naturalne w towary i niszcząc planetę na różne sposoby.

O KWESTII PERSPEKTYWY SOCJALISTYCZNEJ:

Wyrzeka się walki o socjalizm. Pojęcie rewolucji jest całkowicie nieobecne. Proponuje niekończący się proces kolejnych etapów, w którym sojusze będą kształtowane nie na podstawie kryterium epoki i interesów klasowych klasy robotniczej. Webb proponuje pracę na rzecz „- równowaga sił ma przesunąć się w kierunku postępowym”.

Pogląd ten skazuje partię na poddanie się tymczasowym okolicznościom i na brak pracy nad strategią obalenia kapitalizmu poprzez koncentrację sił. Niemniej jednak jest dla nas oczywiste, że taktyka partii komunistycznej musi służyć jej strategii, jaką jest obalenie kapitalizmu i budowa społeczeństwa socjalistyczno-komunistycznego.

Stanowisko Webba w praktyce likwiduje cel strategiczny Partii Komunistycznej, a ostatecznie ma na celu zachwianie samym charakterem Partii Komunistycznej. Socjalizm w każdym razie jest na porządku dziennym od chwili, gdy zaczęliśmy żyć w epoce imperializmu, najwyższym i ostatnim etapie kapitalizmu. Aktualność i konieczność socjalizmu-komunizmu wynikają z impasu kapitalizmu, wojen imperialistycznych, kryzysów gospodarczych, ogromnych problemów społecznych, gospodarczych, środowiskowych, ekologicznych i innych, które rodzi społeczeństwo kapitalistyczne.

Partia Komunistyczna musi formować taktykę i sojusze, które ułatwią koncentrację sił, jedność klasową klasy robotniczej i sojusz społeczny z warstwami ludowymi, w celu dojrzewania subiektywnego czynnika zdobycia władzy przez klasę robotniczą, oraz aby nie dać się złapać w pułapkę sojuszy i etapów, które w logice zarządzania kapitalizmem doprowadzą ją do walki pod „obcą flagą”.

O KWESTII UTWORZENIA PARTII KOMUNISTYCZNEJ:

Platforma Webba proponuje wyjście poza partie komunistyczne. Mówi, że „partia socjalizmu w XXI wieku obejmuje marksizm, rozumiany jako szeroka tradycja teoretyczna, która wykracza poza ruch komunistyczny”. To partia, która nie walczy o interesy klasy robotniczej, ale „walczy o interesy całego narodu”. Stanowisko to zaprzecza konieczności istnienia partii komunistycznej w USA, a nawet na całym świecie.

KKE z powodzeniem poradziła sobie z podobnymi poglądami, gdy pojawiły się one w naszej partii 20 lat temu pod wpływem teorii „gorbaczowowskich”. Greccy komuniści ciężko walczyli, aby odeprzeć te oportunistyczne poglądy, aby zachować KKE, zachować i wzmocnić jej rewolucyjny, klasowy i internacjonalistyczny charakter.

Dziś, 20 lat później, komuniści nie tylko w Grecji, ale na całym świecie mogą ocenić pozytywne rezultaty tej walki dla KKE. KKE była w stanie stanąć na nogi, opracować poważne kwestie teoretyczne i polityczne, bez odchodzenia od zasad marksizmu-leninizmu. Zatwierdziła swój nowy program i doszła do ważnych wniosków dotyczących przyczyn obalenia socjalizmu, wzbogacając swoją koncepcję socjalizmu. Podjęła znaczące inicjatywy na rzecz jedności ruchu komunistycznego na poziomie regionalnym i międzynarodowym. Wzmocniła więzi z klasą robotniczą i innymi warstwami ludowymi. Wpływ jej pozycji i prestiż zostały wzmocnione, ponieważ odgrywa wiodącą rolę w przegrupowaniu i rozwoju zorientowanego klasowo ruchu robotniczo-związkowego oraz w trudnych mobilizacjach strajkowych pracowników w naszym kraju. Żadne z powyższych nie zostałoby osiągnięte, gdyby 20 lat temu w KKE panował oportunizm. KKE poszłaby drogą rozpadu, a ruch robotniczy straciłby swój podstawowy filar poparcia.

O WALCE IDEOLOGICZNEJ:

Platforma Webba wyrzeka się walki z burżuazyjną ideologią i oportunizmem. Partia, którą opisuje Webb, rezygnuje z walki ideologicznej. Pisze on: „Partia socjalizmu w XXI wieku nie przekształca – liberałów, zwolenników polityki tożsamości, ruchów jednoproblemowych, centrowych i postępowych liderów głównych organizacji społecznych, socjaldemokratów, organizacji non-profit, organizacji pozarządowych, niewiarygodnych sojuszników i «ludu» (według niektórych bezklasowej kategorii ukrywającej ucisk klasowy, rasowy i płciowy) – we wrogów”. Ale czy partia komunistyczna może oświecić klasę robotniczą, inne warstwy ludowe, jeśli nie ma ideologicznego frontu przeciwko poglądom, które przedstawiają kapitalizm jako jedyną drogę, które po prostu promują różne rodzaje zarządzania systemem wyzysku?

Odpowiedzią KKE na to pytanie jest to, że walka ludu nie może się rozwijać bez zdecydowanego i konsekwentnego frontu ideologicznego przeciwko nienaukowym teoriom burżuazyjnym i oportunistycznym. Jest to szczególnie prawdziwe w dzisiejszych warunkach, gdy rola różnych organizacji pozarządowych stała się oczywista, które są powiązane finansowo i w inny sposób z organizacjami imperialistycznymi. W warunkach, gdy socjaldemokracja była w rządzie i pokazała w praktyce, że jest filarem wsparcia dla burżuazyjnego systemu politycznego. W tych warunkach komuniści nie tylko nie mogą rezygnować z pracy ideologicznej i walki, ale muszą jeszcze bardziej zintensyfikować walkę z tymi siłami.

OPORTUNIZM ORGANIZACYJNY:

Webb odrzuca organizację typu leninowskiego, organizację awangardy klasy robotniczej, która odpowiada potrzebom walki klasowej o zniesienie wyzysku. Odrzuca organizację leninowską, ponieważ odrzuca walkę o socjalizm i stanął po stronie klasy burżuazyjnej w celu utrwalenia kapitalizmu. Tak więc według niego machinie państwowej, która jest zarówno doświadczona, jak i potężna, przeciwstawi się „partia”, oparta na Internecie, z polityką otwartych drzwi dla nowych członków jako zasadą organizacyjną: „Dołączenie nie powinno być trudniejsze niż dołączenie do innych organizacji społecznych”.

Widzimy więc, że nie tylko odrzuca on wypróbowane i przetestowane zasady organizacyjne partii komunistycznej nowego typu, które zostały ustanowione w epoce Lenina, ale promuje ideę partii typu pozarządowego (NGO), która odpowiada treściom, które sam proponuje i zmierza w kierunku „partii komunistycznej” zasymilowanej z systemem burżuazyjnym, która będzie działać na rzecz zbawienia i „korekty” kapitalizmu, a nie jego obalenia.

PARTIA REWOLUCJI CZY REFORM?

Reforma jest odpowiedzią udzieloną przez Webba na to fundamentalne pytanie, które zostało postawione sto lat temu. Jego pogląd zaprzecza, że partia jest awangardą klasy robotniczej i podporządkowuje jej działalność najniższemu poziomowi świadomości klasowej („Partia socjalizmu w XXI wieku przyjmuje za punkt wyjścia kwestie, o które masy (pojęcie względne) są gotowe walczyć”). Oczywiście proponowana jest linia reformistyczna, a także priorytetowe traktowanie interwencji w instytucje państwa burżuazyjnego. Walka o reformy w ramach imperializmu jest uznawana nie tylko za „środek”, ale i cel dla tej „nowej” partii.

W rzeczywistości, kiedy ścieżka reformowania systemu kapitalistycznego doprowadziła kiedykolwiek do zniesienia wyzysku człowieka przez człowieka i potwierdzenia pragnień robotników? „Przepis” na reformy został przetestowany przez narody poprzez różne socjaldemokratyczne i centrolewicowe rządy, które w praktyce okazały się głównymi narzędziami narzucania antyludzkich i antypracowniczych środków oraz filarami wsparcia dla imperialistycznych organizacji i wojen.

„MARKSIZM”… BEZ MARKSA

Webb kwestionuje klasową naturę burżuazyjnej demokracji. Jak pisze: „Kwestionuję pogląd, że wszystko jest podporządkowane klasie i walce klasowej bez względu na okoliczności”. Kwestionuje on klasową naturę burżuazyjnego państwa, czyli dyktaturę amerykańskich monopoli i twierdzi, że „Tak więc natura walki nie polega po prostu na tym, że ludzie walczą z państwem, ale na tym, że ludzie zdobywają pozycje i wpływy w państwie, a następnie wykorzystują je do wprowadzania zmian (w państwie i poza nim)”. Jest to stare oportunistyczne stanowisko, które Marks odrzucił już w swojej epoce, a które zostało wskrzeszone przez zbankrutowany nurt eurokomunistyczny. I już samo to wystarczyłoby, abyśmy doszli do wniosku, że „marksizm”, który jest wymieniany jako teoretyczna podstawa „partii XXI wieku”, nie ma nic wspólnego z Marksem i jego teoretycznym wkładem, ale ma na celu jego wulgarne wypaczenie, pogrzebanie rewolucyjnej teorii i oszukanie robotników.

ILUZJE DOTYCZĄCE ROLI RZĄDU USA I MONOPOLI:



Platforma Webba wspiera iluzje i działa na rzecz podporządkowania ludności rządowi USA, czyli wiodącej światowej potędze imperialistycznej: „Nie chodzi o to, by rząd USA po prostu wczołgał się do skorupy narodowej, ale by ponownie włączył się w sprawy światowe na zasadzie współpracy, pokoju, równości i wzajemnych korzyści…”. Jednocześnie wspiera iluzje dotyczące „humanizowanej” wersji monopoli: „duże części ponadnarodowej klasy korporacyjnej wyciągnęły wtyczkę z amerykańskiego narodu, gospodarki i państwa (…) zaangażowanie głównych części ponadnarodowej elity w przyjazny ludziom sektor publiczny, tętniącą życiem gospodarkę krajową i nowoczesne społeczeństwo osłabło (…)”.

Ponieważ przewodniczący CPUSA zrezygnował z klasowego podejścia do społeczeństwa, należy spodziewać się wyżej wymienionych stanowisk. Są to stanowiska, które nie tylko nie mają nic wspólnego z historią i walką partii, którą reprezentuje, ale także nie mają żadnego związku z rzeczywistością. Trwająca okupacja Iraku i Afganistanu, czy nowa imperialistyczna wojna w Libii pokazują, jaki rodzaj działalności rozwinął rząd USA poza swoją „skorupą narodową”. Prowadzi też podobną antyludzką działalność w obronie interesów monopoli we własnym kraju.

ESKALACJA LINII „OGONA” KAPITAŁU I PARTII DEMOKRATYCZNEJ

Wzmocnienie reakcji politycznej, które jest nieodłączne od imperializmu i nasila się w warunkach kryzysu, jest interpretowane jako „ultraprawicowy ekstremizm”. Prowadzi to do wniosków, które naruszają prawdę i rzeczywistość, takich jak „zbyt definitywnie twierdzimy, że niezależne siły nie mają żadnych szans na przejęcie Partii Demokratycznej. Nadal może tak być, ale błędem jest całkowite wykluczanie tego w tym momencie”. Utożsamianie klasy robotniczej i jej ruchu z biurokracją związkową AFL-CIO jest zgodne z polityczną linią sojuszu z sekcjami kapitału.

Antykomunizm

Artykuł Webba oznacza jawne opowiedzenie się po stronie wroga klasowego i całkowite dostosowanie się do współczesnego antykomunizmu na poziomie państwowym. Wzywa do „jednoznacznego zerwania ze Stalinem” i jest zgodny z oszczerczym atakiem na budownictwo socjalistyczne, które tak wiele zaoferowało narodom radzieckim i odegrało decydującą rolę w antyfaszystowskim zwycięstwie narodów. W istocie stanowiska te próbują ukryć rzeczywistość, złożone problemy walki klasowej w ZSRR i twardą konfrontację władzy klasy robotniczej z klasą burżuazyjną na wsi, kułakami. Przyjmuje on w istocie wszelkiego rodzaju oszczercze uproszczenia złożonych problemów, takich jak zaostrzenie walki klasowej w ZSRR.

Artykuł idzie o krok dalej i łączy się z Havlem, Wałęsą i wszystkimi reakcyjnymi antykomunistami z Unii Europejskiej, którzy mówią o „zbrodniach przeciwko ludzkości”. Jest zgodny z tendencją, która próbuje kryminalizować partie komunistyczne i obronę socjalizmu: „opisywanie tych okrucieństw jako błędu jest błędem – jest przestępstwem”. Jak dobrze wiadomo, oportunistyczny nurt w Europie, który tworzy tak zwaną Partię Europejskiej Lewicy (ELP), zajmuje podobne antyhistoryczne stanowisko.

Drodzy towarzysze z CPUSA,


Członkowie, przyjaciele i kadra CPUSA,


Świadomi Robotnicy USA,

W tym bardzo krytycznym dla Waszej partii momencie KKE wzywa Was do wzięcia pod uwagę, że ideologiczny atak na Partię Nowego Typu, skupiający się na jej tożsamości, charakterze i zasadach organizacyjnych, został rozpętany na samym początku jej istnienia. Rewizjoniści zawsze popierali rozwiązanie partii klasy robotniczej; zawsze byli filarem poparcia dla burżuazji. Klasa burżuazyjna i jej zwolennicy od samego początku rozumieli rolę partii w politycznej emancypacji klasy robotniczej i jej ruchu.

Ideologiczny atak, który został rozpętany, trwa do dziś, o czym świadczy artykuł Webba. Wzywamy do wzięcia pod uwagę faktu, że partia może pełnić rolę proletariackiej awangardy tylko pod warunkiem, że jest wyposażona w jedność woli, jedność działania i jedność ścisłej dyscypliny. Jej internacjonalistyczny charakter wynika z jej natury; stanowi ona integralną część światowego ruchu komunistycznego.

Doświadczenie potwierdza, a praktyka, która jest miarą prawdy, tego dowodzi, że rewolucyjna linia walki nie tylko nie ogranicza pracy masowej, ale ją wzmacnia. Wzmacnia oczekiwania ludzi pracy, zapewnia wyjście i perspektywę, przyczynia się do zmiany korelacji sił. Niezależne działanie partii jest warunkiem wstępnym do stworzenia polityki sojuszy, które będą podporządkowane i będą służyć strategii obalenia kapitalizmu.

Ponadto uważamy za konieczne wzięcie pod uwagę, że konieczność rewolucji socjalistycznej i budowy nowej komunistycznej formacji społeczno-gospodarczej nie jest zdeterminowana przez korelację sił, która kształtuje się w różnych momentach historycznych, ale przez historyczną potrzebę rozwiązania podstawowej sprzeczności między kapitałem a pracą.

Kontrrewolucje w ZSRR i w innych krajach socjalistycznych nie zmieniły charakteru naszej epoki, która jest epoką przejścia od kapitalizmu do socjalizmu, co jest aktualne i konieczne, o czym świadczy tragedia milionów robotników i bezrobotnych, którzy cierpią z powodu wyzysku i nasilenia problemów powodowanych przez system wyzysku.

Uważamy, że zastąpienie zasad marksizmu-leninizmu rewizjonistycznym podejściem w imię narodowej specyfiki wyrządziło i nadal wyrządza wiele szkód ruchowi komunistycznemu. Żadna narodowa specyfika nie może negować konieczności rewolucyjnego obalenia kapitalizmu, konieczności zdobycia władzy politycznej przez klasę robotniczą, uspołecznienia produkcji i centralnego planowania.

Kryzys gospodarczy, który wybuchł w świecie kapitalistycznym, oraz nasilenie sprzeczności między imperialistami jeszcze bardziej podkreślają aktualność socjalizmu. W tych warunkach odepchnięcie nowej fali państwowego antykomunizmu, obrona socjalizmu, który znaliśmy, jego wielkiego wkładu w światową klasę robotniczą, tożsamości i rewolucyjnych tradycji ruchu komunistycznego nabierają szczególnego znaczenia.

Drodzy towarzysze,

Doświadczenie historyczne i rozwój wydarzeń obaliły poglądy mówiące o „końcu historii”, „dezaktualizacji marksizmu-leninizmu” i „końcu partii komunistycznych”. Wręcz przeciwnie, dziś istnieje jeszcze silniejsza potrzeba istnienia partii komunistycznych, które mają korzenie w klasie robotniczej i w zakładach pracy, które wierzą w marksizm-leninizm i proletariacki internacjonalizm.

Ruch robotniczy musi świadomie działać i podjąć wyzwanie, aby zapewnić istnienie rewolucyjnej partii klasy robotniczej. Jest to kluczowy obowiązek i wyzwanie dla najbardziej zaawansowanych robotników i komunistów we wszystkich krajach świata, a przede wszystkim w USA.

Konsekwentna konfrontacja i odrzucenie tej oportunistyczno-likwidatorskiej platformy jest wymogiem wynikającym z historycznych tradycji ruchu robotniczego i komunistycznego w USA, jest warunkiem odrodzenia rewolucyjnych ideałów komunistycznych w amerykańskim ruchu robotniczym i w społeczeństwie.

Sekcja Stosunków Międzynarodowych Komitetu Centralnego KKE

Ateny, 13 kwietnia 2011 r.

Źródło: http://solidnet.org/index.php/greece-communist-party-of-greece-/1405-cp-of-greece-position-of-kke-on-the-webbs-platform-and-the-developments-in-the-cpusa