Socjalizm oznacza obfitość dla wszystkich. Nie głosimy ewangelii niedostatku i niedoboru, ale obfitości.

Naszym pragnieniem nie jest uczynienie biednymi tych, którzy dziś są bogaci, aby umieścić biednych tam, gdzie teraz są bogaci. Naszym pragnieniem nie jest obalenie obecnych władców, by na ich miejsce postawić innych.

Pragniemy znieść ubóstwo i zapewnić wszystkim obfitość.

Nie wzywamy do ograniczenia urodzeń, do skąpstwa i samozaparcia. Wzywamy do wielkiej produkcji, która zaspokoi potrzeby wszystkich, a nawet więcej, niż ludzie są w stanie skonsumować.

Taka wielka produkcja jest już możliwa dzięki wiedzy już posiadanej przez ludzkość.

Obecnie produkcja jest sztucznie kontrolowana, a konsumpcja jeszcze bardziej.

Jak kontrolowana jest produkcja?

Produkcja jest kontrolowana przez prywatną własność ziemi, środków produkcji i transportu. W Szkocji duże obszary gruntów rolnych są przekształcane w lasy dla jeleni. W każdym angielskim hrabstwie liczne duże prywatne parki są utrzymywane dla przyjemności pojedynczych rodzin. Produkcja na farmach jest ograniczona, ponieważ rolnikom brakuje kapitału, który umożliwiłby im zatrudnienie siły roboczej i zakup materiałów niezbędnych do pełnego wykorzystania ich ziemi. Właściciele ziemscy z kapitałem znajdują bardziej opłacalne sposoby wykorzystania swojego kapitału w rolnictwie lub hodowli. Właściciele ziemscy odmawiają budowy domków na swoich posiadłościach, aby zachować własną prywatność. Właściciele ziemscy w miastach i ich okolicach podnoszą cenę ziemi, aż staje się ona nieopłacalna dla budowania domów dla kogokolwiek poza bogatymi. Puste działki pozostają przez lata, dopóki nie zostaną kupione pod fabryki lub kina.

Produkcja jest również ograniczana przez niezdolność do zabezpieczenia surowców z powodu starannie zorganizowanego ograniczania dostaw przez osoby, które zarabiają pieniądze na takich niemoralnych praktykach, oraz przez niezdolność do płacenia cen żądanych za surowce.

Produkcja jest celowo ograniczana w celu zapewnienia wysokich cen za krótkie dostawy, a także dlatego, że rynek, na którym produkty mogą być sprzedawane z zyskiem, jest ograniczony.

Produkcja jest w niewielkim stopniu ograniczana przez pracowników najemnych w celu utrzymania ceny pracy.

Konsumpcja jest okrutnie ograniczona przez brak środków na zakupy.

Nasze miasta roją się od ludzi pozbawionych przyzwoitości i niezbędnych środków do życia, ponieważ nie stać ich na płacenie. Nawet pan Neville Chamberlain, torysowski minister zdrowia, przyznał, że duża część populacji tego względnie zamożnego kraju jest stłoczona w warunkach, które są ledwie ludzkie.

Całe narody są pogrążone w niedostatku, w którym biedni umierają z głodu, a nawet klasa średnia i specjalistów w danych zawodach są zredukowane do głodu, ponieważ wir finansów zmniejszył wartość wymiany waluty takich narodów.

Kapitalizm nie daje nadziei na zakończenie tego panowania ubóstwa.

Miliony mężczyzn i kobiet, wyszkolonych w sztuce produkcji i transportu, są bezrobotne, fabryki stoją bezczynnie lub pracują na pół gwizdka, ziemia leży odłogiem, sklepy i magazyny roją się od towarów, na które nie ma wystarczającej liczby nabywców.

Większość populacji nie jest zaangażowana w pracę produkcyjną. Większa część „nieproducentów” jest zatrudniona przy kupnie, sprzedaży i reklamie towarów produkowanych przez mniejszość. Duża liczba „nieproducentów” jest zatrudniona przy zarządzaniu zasiłkami ubezpieczeniowymi, emeryturami, ulgami dla ubogich i pomocą charytatywną dla bezrobotnych i tych, których zarobki nie wystarczają na utrzymanie. Znaczna mniejszość żyje z czynszów i dywidend czerpanych z pracy producentów. Mniejszość ta obejmuje ludzi z niewielkim niezarobionym dochodem wystarczającym na ich utrzymanie, a także bardzo bogatych, którzy utrzymują setki osób bezużytecznie zatrudnionych w oczekiwaniu na nich, którzy monopolizują tysiące akrów ziemi na swoje tereny rekreacyjne i którzy czasami konsumują nadmierne ilości wyprodukowanych towarów, aby zaspokoić swoje nienasycone pragnienie sztucznej przyjemności i ekstrawaganckich pokazów.

To jest system własności prywatnej.

Chcemy go zastąpić socjalizmem.

W socjalizmie ziemia, środki produkcji i transportu nie są już własnością prywatną: należą do wszystkich ludzi. Tytuł do bycia jednym ze współwłaścicieli ziemi i jej produktów oraz dziedziczenia zbiorowej ludzkiej pracy nie opiera się na żadnej kwestii dziedziczenia lub kupna; jedynym wymaganym tytułem jest to, że ktoś żyje na tej planecie. W socjalizmie nikt nie może zostać wydziedziczony; nikt nie może stracić prawa do udziału lub wspólnego posiadania.

Udział to nie tyle stóp ziemi, tyle żywności, tyle wyprodukowanych towarów, tyle pieniędzy, za które można kupować, sprzedawać i prowadzić handel. Udział członka Socjalistycznej Wspólnoty Narodów [Commonwealth] to prawo i możliwość obfitego zaspokajania potrzeb ze wspólnego magazynu, prawo do bycia obsługiwanym przez wspólną służbę, prawo do pomocy jako równy we wspólnej produkcji.

W socjalizmie produkcja będzie miała charakter użytkowy, a nie zarobkowy. Społeczność ustali, jakie są potrzeby ludzi w zakresie żywności, odzieży, mieszkań, transportu, placówek edukacyjnych, książek, obrazów, muzyki, teatrów, kwiatów, rzeźb, telegrafii bezprzewodowej – czegokolwiek i tego wszystkiego, czego ludzie pragną. Żywność, odzież, mieszkania, transport, warunki sanitarne – to wszystko będzie na pierwszym miejscu; cały wysiłek zostanie skierowany na ich zapewnienie; każdy poczuje się w obowiązku, by wziąć w tym udział. Następnie pojawią się ozdoby i rozrywki; czujący wygodę, kulturalni i wykształceni ludzie będą tworzyć dzieła artystyczne i naukowe dla przyjemności i w spontaniczności. Duża liczba ludzi będzie miała zdolność i pragnienie malowania, rzeźbienia, haftowania, grania i komponowania muzyki.

Będą oni ozdabiać swoje mieszkania swoimi dziełami artystycznymi i dawać je za darmo każdemu, kto będzie je podziwiał.

Kiedy książka zostanie napisana, fakt ten zostanie ogłoszony, a każdy, kto chce otrzymać jej kopię, zarówno do czytania, jak i do przechowywania, poinformuje o tym drukarzy, aby można było wydrukować wystarczającą liczbę kopii, aby zaopatrzyć wszystkich, którzy pragną tej książki. Tak jest z kompozycją muzyczną, tak jest z dziełem rzeźbiarskim.

Podobnie jest z artykułami pierwszej potrzeby. Każda osoba, każde gospodarstwo domowe, powiadomi niezbędną agencję o wymaganiach dotyczących mleka, chleba i różnych produktów spożywczych, obuwia i odzieży. Wkrótce zostanie ustalona średnia konsumpcja wszystkich podstawowych produktów. Konsumpcja będzie znacznie wyższa niż obecnie, ale produkcja zostanie znacznie zwiększona: wszyscy, którzy są dziś bezrobotni lub zatrudnieni w bezużytecznym trudzie związanym z prywatną własnością i systemem handlowym, będą uczestniczyć w rzeczywistej pracy produkcyjnej; cały wysiłek zostanie skoncentrowany na zaspokojeniu powszechnych potrzeb.

Jak będzie zorganizowana produkcja?

Każda gałąź produkcji będzie zorganizowana przez tych, którzy są w nią faktycznie zaangażowani. Różne gałęzie produkcji będą koordynowane w celu wygodnego dostarczania surowców i dystrybucji gotowego produktu.

Ponieważ produkcja będzie miała na celu użytek, a nie zysk, ludzie będą swobodnie zaopatrywani wedle zapotrzebowania. Nie będzie kupna i sprzedaży, pieniędzy, barteru ani wymiany towarów.

Sylvia Pankhurst

Artykuł opublikowany bez podpisu, na pierwszej stronie gazety Workers’ Dreadnought, nr z 28 lipca 1923 r.